Γηριατρικό rock: η επιστροφή των δεινοσαύρων.
Το Endless Wire είναι το καλύτερο album των Who εδώ και 24 χρόνια. Ξέχασα μόνο να σας αναφέρω -αν και μπορεί να το γνωρίζετε- πως το τελευταίο, πριν από αυτό, album των Who (It`s Hard) κυκλοφόρησε ακριβώς πριν από 24 χρόνια!
Βεβαίως, η έκδοση ενός νέου δίσκου από την ιστορική αυτή μπάντα -και μάλιστα μετά από ένα τέταρτο του αιώνα- συνιστά από μόνη της κοσμοϊστορικό γεγονός, έστω και αν οι εναπομείναντες Townshend & Daltrey έχουν πατήσει τα εξήντα και η προσωπική τους δισκογραφία σε αυτό το χρονικό διάστημα (‘82-‘06) μετρά μαζί έξι με επτά album, τα οποία λίγο πολύ χαρακτηρίστηκαν μετριότητες.
Δεν πρόκειται να σας κουράσω με περιττές πληροφορίες, εξάλλου το Διαδίκτυο τις προσφέρει απλόχερα σε κάθε rock ρεπόρτερ. Απλά θα σας πω ότι οι Who ακούγονται εδώ, στα μεν καλύτερά τους σαν μια AOR εκδοχή του θεατρικού ‘70s εαυτού τους, στα δε χειρότερά τους σαν μια α λα Spinal Tap παρωδία του musical-rock ‘70s εαυτού τους.
Α, ναι! Yπάρχουν και κάμποσες ακουστικές folk μπαλάντες που με έκαναν να νοσταλγήσω τον μπαμπά του Rufus Wainwright.
