Παρότι κατά τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας συνέβαιναν πολλά και ενδιαφέροντα στη μουσική, οι Asian Dub Foundation όχι μόνο ξεχωρίσανε, αλλά έγραψαν και μία από τις πιο ιδιαίτερες και συναρπαστικές σελίδες της electronica ιστορίας. Το διπλό, χορταστικό Time Freeze κάνει φίνα δουλειά παραθέτοντας τα γιατί: στέκεται σε κάθε απαραίτητο σταθμό, εκπροσωπεί όλα τα ως τώρα albums τους (μόνο το live Keep Bangin’ On The Walls μένει δίχως αντιπροσώπευση, πολύ μικρό το κακό) και προσφέρει επιπλέον έντεκα συνθέσεις «από το συρτάρι» - ακυκλοφόρητα, εναλλακτικές μείξεις, ζωντανές ηχογραφήσεις, συν τρία ολοκαίνουργια τραγούδια φτιαγμένα ειδικά για την εν λόγω συλλογή.
Δύο ήταν οι λόγοι που οι Asian Dub Foundation απόκτησαν τη φήμη που έχουν σήμερα. Και ήταν και οι δύο καλοί. Ο πρώτος έχει να κάνει με τον ήχο τους, παιδί ενός ευρηματικού παντρέματος μεταξύ των dub και ragga ήχων της διεθνοποιημένης τζαμαϊκανής σκηνής, των hip-hop φωνητικών, των καταιγιστικών ηλεκτρονικών εξελίξεων (οι οποίες είχαν φέρει τότε νέα πνοή στη δυτική μουσική), των παραδοσιακών τραγουδιών της ινδικής χερσονήσου και του bhangra κινήματος του Πακιστάν (ένα από τα σπουδαιότερα σύγχρονα είδη μη δυτικής μουσικής). Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την αριστερή πολιτική τοποθέτηση της μπάντας, η οποία επηρέασε έντονα τη στιχουργική της. Και καθώς μιλάμε για μια εποχή έντονων φυλετικών ταραχών στις ασιατικές γειτονιές των βρετανικών μεγαλουπόλεων, μπορείτε να φανταστείτε πόση σημασία είχε δυνητικά κάτι τέτοιο για την απήχησή τους. Δεν είναι λοιπόν καθόλου υπερβολή το ότι οι Asian Dub Foundation έμαθαν την electronica μουσική στους ανά την Ευρώπη αριστερούς. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου οι δικοί μας αριστεροί (εσωκοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί) έβλεπαν με μεγάλη καχυποψία τη διάδοση της ηλεκτρονικής κουλτούρας, αντιμετωπίζοντάς τη σχεδόν όπως το rock παλιότερα - με τον ίδιο δηλαδή πολιτιστικό συντηρητισμό που σταθερά έχουν επιδείξει ως χώρος.
Στην πρώτη φάση της καριέρας τους, όταν οι Asian Dub Foundation ήταν ακόμα ένα συγκρότημα του underground, εξαπέλυσαν εκπληκτικά από την άποψη του ρυθμού και φλογερά από την άποψη του περιεχομένου πολιτικά μανιφέστα. Τα έβαλαν με παρρησία με τους ακροδεξιούς, αλλά και με την αστυνομία και με το επίσημο βρετανικό κράτος (“TH9”), έδωσαν μοντέρνα υπόκρουση στα κείμενα του αντι-αποικιοκράτη μουσουλμάνου συγγραφέα Nazrul Islam (“Rebel Warrior”) και κατέστρεψαν κάθε χαζομικροαστική πλάνη σχετικά με την έθνικ μόδα της εποχής – αρκούσε ο στίχος “with your liberal minds you patronize our culture” (“Jericho”). Απόγειο δε εκείνης της τρομερής φρεσκάδας και δυναμικής που διέθεταν σε εκείνα τα χρόνια ήταν το πιο γνωστό τους ίσως τραγούδι, το “Free Satpal Ram”, με το οποίο διαμαρτύρονταν για την κατά αυτούς άδικη φυλάκιση ενός ασιατικής καταγωγής άνδρα. Κάπως έτσι θα ηχούσαν ξέρετε οι Beastie Boys, αν ήταν Πακιστανοί...
Η δεύτερη φάση της καριέρας των Asian Dub Foundation τους βρήκε να αισθάνονται άνετα στα βρετανικά charts και να έχουν κάνει ένα σεβαστό όνομα στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ. Πολλοί έγραψαν τότε (και συνεχίζουν να το γράφουν) ότι το καλύτερο album τους στάθηκε το Community Music, το αισθητικό τους λένε απόγειο και η πιο σοφιστικέ τους κατάθεση. Προσωπικά νομίζω ότι αυτή είναι η γνώμη εκείνων οι οποίοι δεν είχαν πάρει έγκαιρα χαμπάρι το τι συνέβαινε και έσπευσαν να υπερθεματίσουν σε ενθουσιασμό για να μη φανεί πως είχαν χάσει το τρένο. Ήταν αναντίρρητα πολύ καλό το Community Music, με ωραία τραγούδια (“Real Great Britain”, “New Way New Life”), καλλιτεχνικά όμως δεν έκανε παρά μια έξυπνη αναδιαπραγμάτευση κεκτημένων. Δεν αποτελούσε ένα βήμα μπροστά και εκ των υστέρων απέδειξε ότι κάπου εκεί είχε εξαντληθεί η δημιουργική φλόγα και τα όσα ήταν σε θέση να κάνουν οι Asian Dub Foundation. Το Enemy Of The Enemy του 2003 περιείχε μεν ένα απίστευτο, από κάθε άποψη καταπληκτικό τραγούδι σε συνεργασία-έκπληξη με τη Sinead O’ Connor (“1000 Mirrors”), κατά τα άλλα όμως ήταν ένα album ελάχιστα εμπνευσμένο και με έφεση προς το κλισέ. Όσο για το Tank του 2005, ακόμα και οι φίλοι τους παραδέχτηκαν πως αντιπροσώπευε το ναδίρ της μπάντας.
Τα τρία νέα τραγούδια (το “Stop Start” είναι το πιο συμπαθητικό) δεν προσθέτουν τίποτα στην ιστορία των Asian Dub Foundation, ούτε όμως και αφαιρούν κάτι. Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι σπανιότητες της συλλογής, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν μια συνεργασία με τους Yat-Kha από την αυτόνομη ρωσική δημοκρατία Τούβα (“Siberian Slengteng”), η ζωντανή συνεύρεσή τους με τον «πολύ» Chuck D των Public Enemy στο “Black Steel In The Hour Of Chaos”, καθώς και το διαολεμένο remix του Russell Simmins των Jon Spencer Blues Explosion στο εμβληματικό “Free Satpal Ram”. Αυτά περιέχει με λίγα λόγια το Time Freeze. Την πορεία δηλαδή μιας κολεκτίβας δημιουργών οι οποίοι ένωσαν εμπνευσμένα την Τζαμάικα, με το Πακιστάν και με τη σύγχρονη Βρετανία και για μερικά χρόνια μας χαρίσανε κάποιες από τις πιο ευφάνταστες και καινοτόμες μουσικές που απολαύσαμε στη δική μας γενιά...
