Ο δεύτερος δίσκος του Benedik H. Hermannsson κυκλοφορεί τον Ιανουάριο του καινούργιου έτους και πραγματικά μετά από τα δισκάκια που έπεσαν στα χέρια μου αυτό το μήνα, νομίζω πρέπει να έχει τελειώσει η έμπνευση όλων των μουσικών του πλανήτη, όσον αφορά τα ονόματα με τα οποία δισκογραφούν. Κι ενώ στην Ευρώπη ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε τον περασμένο Αύγουστο, σχεδόν αμέσως κυκλοφορεί αυτός, κάτω από την ετικέτα της Morr αυτή την φορά.
Ο Benni Hemm Hemm φτιάχνει ένα αρτίστικο rock puzzle, με μελωδίες από τρομπέτες, τρομπόνια και μεταλλόφωνα (γι’ αυτό κι θυμίζει αρκετά Arcade Fire), χωρίς να εκπλήσσει κιόλας. Αντιθέτως, ακούγεται υπερβολικά ελιτίστικος στο μεγαλύτερο μέρος του αλλά το κυριότερο πρόβλημα αυτής της δουλειάς είναι η γλώσσα.
Ακόμα κι αν έχετε γράψει πολλές ώρες στο κοντέρ σας ακούγοντας Sigur Ros, εδώ ελλείψει της ατμόσφαιρας τους, θα δυσκολευτείτε πολύ να ακολουθήσετε.
Τεστάκι: Θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που ξετρελαθήκατε με κυκλοφορία της Morr; Γιατί εγώ δυσκολεύομαι να θυμηθώ…
