Είσαι κιθαρίστας των Judas Priest και στα τέλη των ‘90s βλέπεις τον τραγουδιστή σου να αποχωρεί. Τι κάνεις μέχρι να βρεθεί αντικαταστάτης;
Ήταν 1997, όταν ο 49χρονος τότε Glenn Raymond Tipton, απογοητευμένος από τη δυσκολία ανεύρεσης αντικαταστάτη του Rob Halford, αποφάσισε να απομακρυνθεί για λίγο από τους Judas Priest και να επιχειρήσει κάτι εντελώς δικό του, αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου τις κιθάρες και τα φωνητκά.
Το Baptism Of Fire τον βρήκε συνοδευόμενο από κορυφαίους session μουσικούς (το νυν Metallica Robert Trujillo, τον John Entwistle από τους Who και τον πρώην Mr. Big Billy Sheehan στο μπάσο, τον mr. drums Cozy Powell, τον Don Airey, νυν Deep Purple, στα πλήκτρα) να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στις μετά-grunge αναθυμιάσεις της εποχής και την παραδοσιακή brit metal αντίληψή του.
Στο booklet του μέχρι πρότινος ακυκλοφόρητου Edge Of The World, διαβάζουμε ότι η αρχική πρόθεση του Tipton ήταν να ηχογραφήσει και τα δύο albums μόνο με τους Entwistle και Powell, αλλά η εταιρεία του έκρινε ότι τρεις βετεράνοι μαζί δεν ήταν ιδιαίτερα εκλυστικό πακέτο. Σήμερα που το Edge Of The World ανασύρεται από μια ξεχασμένη αποθήκη, οι δύο μουσικοί που τον συνόδευαν έχουν πεθάνει, γεγονός που προσδίδει σε τούτη την κυκλοφορία επιπρόσθετη ιστορική αξία.
Η Atlantic, βέβαια, είχε δίκιο: ο ήχος μόνο ‘90s δεν ήταν και θα έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου εκείνη την εποχή. Οι θιασώτες του βρετανικού hard rock θα τρίβουν τα χέρια τους, αλλά περισσότερο λόγω προδιαγραφών παρά λόγω αποτελέσματος...
