Επανακυκλοφορίες των ντεμπούτο albums από δύο groups του ευρύτερου μεταλλικού χώρου, που τάζουν να κάνουν τη Victory χρυσωρυχείο.
Ενώ σήμερα ο Wil Francis, τραγουδιστής των Aiden, χαιρετίζεται ως ωραίος και μοιραίος goth metaller, δυο χρόνια πριν, το group του από το Seattle διαμοίραζε τα demos του στην πόλη, προσπαθώντας να κλέψει κάτι από τη δόξα των AFI. Τότε ακόμα δεν προσπαθούσαν τρελά να μοιάσουν στους My Chemical Romance, έτσι το ντεμπούτο τους έχει ανεβαστικό, μες στη φορτική μελαγχολία του, screamo κλίμα, πολλές punk μελωδίες και μια άγουρη γοητεία που λείπει από το περσινό Nightmare Anatomy που έστελνε συνεχώς φουσκωμένα εμβάσματα στο λογαριασμό της Victory.
Οι Sinai Beach από την άλλη, ενσαρκώνουν ιδανικά οποιοδήποτε δεύτερο metalcore ρόλο. Με τα ξελαρυγγιάσματά τους, τις μουντές Hatebreed-ικές κιθάρες τους, την φαινομενική πολυπλοκότητα και τις στρατηγικά τοποθετημένες μελωδίες τους. Οι προστατευόμενοι του Howard Jones (Killswitch Engage) επιπλέον δηλώνουν χριστιανοί, δυστυχώς όμως φαντάζουν λίγοι συγκρινόμενοι με εξαίσια αντίστοιχα σχήματα που αγαπάνε το Θεό, όπως οι Norma Jean ή οι Zao, παρότι μοιράζονται και κοινή μουσική αισθητική με αυτούς. Με το επόμενό τους Immersed του 2005 πάντως έδειξαν να πείθουν περισσότερους.
