Ο Jason Molina ( αυτός είναι που βρίσκεται αρχικά πίσω από τους Songs:Ohia που μετουσιώθηκαν αργότερα στους Magnolia Electric Co )μπορεί να χαίρει εκτίμησης από κριτική και ομογάλακτους μουσικούς ( έχει στο παρελθόν συνεργαστεί με τους Arab Strap, Will Oldam, Oneida, Alastair Robberts, Appendix Out ) δεν έχει κατακτήσει όμως το status ενός Will Oldham ή ενός Mark Eitzel. Γι` αυτό ίσως ευθύνεται η πολυδαίδαλη δισκογραφία του ( μετρά μια ντουζίνα και βάλε άλπουμ μέσα σε δέκα χρόνια ) και η ευκολία με την οποία ηχογραφεί και κυκλοφορεί υλικό.
Μια ευκολία που πιστοποιεί και τούτη η κυκλοφορία, η οποία δεν είναι παρά κάτι σαν συλλογή από διάσπαρτα sessions σε διαφορετικά στούντιο – ακόμη και σε αυτό το σπίτι του. Συνάμα όμως, η υψηλή ποιότητα του υλικού που συγκεντρώνεται εδώ αποδεικνύει και το μέγεθος της έμπνευσης αλλά και την ευαισθησία που διακρίνει τον J. Molina. Το Fading Trails δικαιολογημένα λοιπόν δεν το χαρακτηρίζει ένα ενιαίο ύφος – από το θρηνώδες country-blues rock του “Don’t Fade On Me”στην ερημική πιάνο-μπαλάντα του “The Old Horizon”και από λυρικά μελωδικό παράπονο του “Montgomery”στο α λα Oldham Lo-Fi του Ä Little At a Time”- υπάρχει όμως και περισσεύει εκείνη η συναισθηματική ένταση που χαρακτηρίζει έναν καταραμένο κόσμο στον οποίο ζούν μόνο φαντάσματα που διασχίζουν μοναχικές κοιλάδες υπο το φώς αρρωστημένων φεγγαριών, αναζητώντας χαμένους ορίζοντες με μουσική υπόκρουση τα country – blues τραγούδια των ραγισμένων καρδιών.
