Στη θρησκευτική παράδοση του Βισνουισμού, Αβατάρα – που στα σανσκριτικά σημαίνει κάθοδος – ονομάζεται η ενσάρκωση του θεού Βισνού με σκοπό να διατηρηθεί η κοσμική αρμονία που απειλείται από τις δυνάμεις του κακού. Θα μου πείτε τώρα τι σχέση έχει τούτη η θρησκευτική μυθολογία με αυτούς τους πέντε απίθανους psych – rockers από την Καλιφόρνια, πέρα από το γεγονός πως Αβατάρα είναι ο τίτλος του τέταρτου άλπουμ τους – ένα άλπουμ που το τέλος του 2006 το βρήκε να διακρίνεται από την κριτική ως ένα από τα σημαντικότερα;
Και όμως – όπως ο Βισνού παίρνει τις μορφές, μεταξύ άλλων, του Κρίσνα και του Ράμα, έτσι και οι CoF συνιστούν μία από τις σημαντικότερες ενσαρκώσεις αυτού που αποκαλούμε Κοσμικό Ροκ: ενός μίγματος ψυχεδελικής μελωδικότητας, avantgarde ρυθμοποιίας και θορυβώδους παραμόρφωσης, η οποία ξεκινά από τα τέλη των 60ς και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Τέτοιοι προηγούμενοι κοσμικοί ταξιδευτές υπήρξαν, μεταξύ άλλων, οι Grateful Dead, οι Quicksilver Messenger Service, οι Hawkind.
Το Avatar ξεκινά απότομα με το χαλαρό, εκτός τροχιάς “Dogwood Rust” το οποίο σιγά-σιγά σχηματίζεται σε ένα λυσεργικό jam των Allman Brothers με τους Can. Το “Jaybird”που έπεται είναι ένα χαοτικό πάντρεμα του Detroit rock με την Avant-jazz, ενώ στο “Lucifer’s Memory”οι CoF ακούγονται σαν τους Stones σε φάση διαλογισμού. Το “Swallow’s Eyes”φέρνει ίχνη από το πρωτό-μέταλ σε ζεύξη με space-rock. Ευτυχώς ο κακόηχος αχταρμάς του “Holy Teeth”ακολουθείται από τον επικό καλπασμό του “Sour Smoke” και την progressive-blues έκσταση του “Hatched Upon The Age”, με το οποίο κλείνει αυτός ο εξαίρετος δίσκος.
