Διαπράττοντας μια μορφή μικρής προσβολής στο μεγαλύτερο λάτρη των Decemberists ανά την ελληνική επικράτεια, Γιώργο Γεωργούση, και με τον ενθουσιασμό για το νέο κατόρθωμά τους, θα επιχειρήσω να τον αντικαταστήσω ξεκινώντας από το συμπέρασμα: To "The Crane Wife", η πρώτη τους δουλειά για πολυεθνική εταιρία, τυγχάνει να είναι και η καλύτερή τους. Εκεί που περιμέναμε ένα άλμπουμ "αγχωμένο" ή "συμβιβασμένο", το ίδιο πετά άνετα με το δημιουργικό indie-folk διαστημόπλοιό τους, με ένα παραγεμισμένο οπλοστάσιο μουσικών ιδεών, συνθέσεων και στίχων που τόσο συμπαγές δε βρίσκει κανείς σε καμία σύγχρονη μπάντα.
Κυριολεκτικά, οι Decemberists βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κορυφή, όχι μόνο της δικής τους δημιουργικής εξέλιξης, αλλά και του χώρου στον οποίο κινούνται. Με μουσική που πλέον φεύγει από τα indie-pop-neo-folk σταγανά, γίνεται πιο θεατρική, αρπάζει το κλασικό ροκ και συμπλέει με το prog-rock, αλλά πάντα ακούγεται τόσο μα τόσο accessible, σημερινή, δραματική, συγκινητική, κολλητική χάρη στο ταλέντο τους να γράφουν συνθετικά διαμάντια. Όπως το "The Island, Come and See, The Landlord's Daughter, You'll Not Feel The Drowning", ένα pop-prog έπος που φέρνει στο μυαλό ακόμα και τους πρώιμους Genesis, αλλά παραμένει ταυτόχρονα σημερινό και που στιχουργικά βρίσκεται στα πρότυπα του The Tain EP, βασισμένο σε ένα παραδοσιακό ιαπωνέζικο μύθο...
Ο στίχος είναι επίσης και πάλι το δυνατό σημείο του κουιντέτο από το Portland: καταστραμένες σχέσεις αγάπης, συνομωσίες εγκλημάτων, ένα μακάβριο νανούρισμα που προειδοποιεί τα παιδιά για τους δολοφόνους εκ των ιρλανδών καθολικών, καθιστούν το The Crane Wife μια μοναδική εμπειρία όχι μόνο για το αφοσιωμένο κοινό τους από το 2001, αλλά για κάθε λάτρη της καλής μουσικής. Οι πρώτοι θα χαμογελάσουν με ικανοποίηση για το πιο γεμάτο και εξηλεκτρισμένο ήχο, οι δεύτεροι θα ανακαλύψουν ίσως την πιο ξεχωριστή μπάντα του ανεξάρτητου κιθαριστικού χώρου σήμερα...
