Λίγες μπάντες έχουν αυτά τα χρόνια κατορθώσει ό,τι το δίδυμο των Devics. Ιστορικό σημαντικών κυκλοφοριών, συνεπώς αξιοπρόσεκτη συνέπεια, σχεδόν καθολική αποδοχή από το indie κοινό και ένα καινούργιο δίσκο στην πιο ώριμη φάση τους.
Η Sara Lov και ο Dustin O’Halloran από το Los Angeles – αν και εδώ και μερικά έτη «πολιτογραφημένοι» Iταλοί – μας δίνουν το πιο μεστό έργο τους, αν και οριακά δεν φτάνουν το επίπεδο των προηγούμενων δύο.
Το “Push the heart” είναι ένας δίσκος που περικλείει απίστευτες ποσότητες συναισθημάτων. Είτε αυτά προέρχονται από τις ερμηνείες και των δύο μελών, αλλά και φυσικά από την ίδια τη δομή των συνθέσεων, είτε αυτά προσθέτονται κατά ένα τρόπο σε κάθε νέα ακρόαση από τον ίδιο τον ακροατή, με τον τελευταίο να «ντύνει» δικές του στιγμές με κάθε δευτερόλεπτο της εν λόγω δουλειάς.
Άρτιο στο σύνολό του, δίχως ούτε ένα ελάττωμα, αυτός εδώ ο τέταρτος δίσκος των Devics περιέχει δέκα αποσπάσματα εκ των οποίων κάτι παραπάνω από τα μισά στοιβάζονται στο μυαλό μου, σε πλήρη ισοδυναμία, για το πιο είναι το καλύτερο. Δίχως -ειλικρινά- δόσεις υπερβολής…
Από το ‘Salty seas’, που το ερωτεύεσαι άμεσα εξαιτίας της ατμόσφαιράς του, και το μελωδικό ‘Distant radio’ (με ένα τελείωμα που θα ζήλευαν και οι Explosions In The Sky), μέχρι το ‘Just one breath’ που παραπέμπει ως ήχος σε τραγούδια από το “Misery is a butterfly” των Blonde Redhead και το εκπληκτικό ‘If we cannot see’, το “Push the heart” είναι πλήρως εθιστικό.
Το ‘Song for a sleeping girl’ ήδη παίζει στα αυτιά μου και δεν ζητάω κάτι άλλο από τούτο το δίσκο. Μάλλον μόνο να…
“This is a song
for a silent sleeping girl
she wants nothing
but to wake and find you there...”
