Δεν συμβαίνει και πολύ συχνά στη δισκογραφία κάτι τέτοιο. Να είναι δηλάδη καλύτερο το remix άλμπουμ από το κανονικό, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Mia Doi Todd. Το “Manzanita” είναι ο πέμπτος δισκογραφικός σταθμός της Todd, η οποία δεν κάνει κάτι παραπάνω από το να τραγουδάει ενδοσκοπικούς στίχους, με μία κιθάρα και τη φωνή της που τολμά να θυμίζει κάτι από Grace Slick.
Τα μελιστάλακτα έως και μελαγχολικά φολκ πονήματα της, βρίσκονται στα χέρια των remixers που επιχειρούν να τους δώσουν μια τελείως διαφορετική διάσταση. Και αν οι αυθεντικές εκτελέσεις δεν ξεπερνούν τον τίτλο «συμπαθητικά», οι ανακατασκευές τους αποδεικνύονται σοφή επιλογή. Και αν λοιπόν ένα πετυχημένο remix αναδεικνύει τις αρετές ενός κομματιού, τότε έχουμε έναν κατά βάθος καλό και όχι συμπαθητικό δίσκο.
Το «φίδι» από την τρύπα αναλαμβάνουν να βγάλουν, μεταξύ άλλων, οι Ammoncontact (“Muscle,Bone & Blood”), Dntel (“Deep at sea”), Dungen (“My room is white”) και Adventure Time (“Amor”). Ανάμεσα στα, εννιά στο σύνολο τους remixes, υπάρχουν και δύο νέα κομμάτια της Todd, συν μία διασκευή στο “Norwegian wood” των Beattles.
