Τελειωμό δεν φαίνεται να έχει η βιομηχανία η οποία έχει ανθίσει γύρω από την παγκόσμια επιτυχία του Κώδικα Da Vinci του Dan Brown. Κοντά λοιπόν στην κάθε λογής συνομωσιολογική παραφιλολογία και στη (μετριότατη) σχετική ταινία έρχεται τώρα να προστεθεί και το παρόν cd: ένα μουσικό έργο του Ολλανδού συνθέτη Jan Kisjes, που φιλοδοξεί να μεταφέρει το κλίμα του μυθιστορήματος σε new age μονοπάτια, αποτυγχάνοντας κατά την άποψή μου τόσο στο τι θέλει να κάνει, όσο και στον συγκινησιακό τομέα.
Ασφαλώς ο κάθε δημιουργός έχει δικαίωμα να εμπνέεται από όπου θέλει και πρέπει να κρίνεται με βάση το τι δίνει και όχι από το αν η πηγή έμπνευσής του είναι ή όχι αμφιλεγόμενης αξίας. Δυστυχώς όμως το μόνο που αναδύεται από την ακρόαση του παρόντος cd είναι μια προσπάθεια να εκμεταλλευτεί ο ντόρος γύρω από τον Da Vinci, δίχως να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη μιας κάποιας γενικότερης καλλιτεχνικής ανησυχίας ή κάποιας ουσιαστικής επαφής με την Ιταλία της Αναγέννησης. Ο Jan Kisjes προσφέρει μια δουλειά φροντισμένη σε επίπεδο τεχνικής (καθάρια παραγωγή, προσεγμένες ενορχηστρώσεις, όμορφες φωνές), πίσω από την άψογη βιτρίνα της οποίας δεν συναντά κανείς παρά την ατέλειωτη κολακεία προς το αισθητήριο του μέσου new age ακροατή, το οποίο ποτέ δεν φημιζόταν για τα υψηλά του standards. Κυριαρχεί έτσι ένας βαρύγδουπος ψευδο-εντυπωσιασμός (“Sectio Divina”, “Crux Gemmata”, “Forgotten Men”), καθώς και μια αντίληψη περί ατμόσφαιρας που αναλώνεται σε μια μείξη από καμπάνες, βιολιά, computers, λόγια στα Γαλλικά και Λατινικές ψαλμωδίες - η οποία καταλήγει να φλερτάρει επικίνδυνα με το κιτς, θυμίζοντας τους καταγέλαστους Enigma (“Ainsi Tout A Commence”, “Revelation O’ The Truth”, “Roslin Chapel”).
Με λίγα λόγια, το Music Inspired By Da Vinci έχει τόση σχέση με τον κόσμο του Leonardo da Vinci όσο και οι ευφάνταστες συνομωσιολογίες που πιστεύουν διάφοροι εκεί έξω για τον σπουδαίο Ιταλό καλλιτέχνη, επιστήμονα και στοχαστή. Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για τον μουσικό κόσμο της εποχής του Da Vinci θα κάνει πολύ καλά να αναζητήσει δουλειές σαν το O Dolce Vita Mia (1995) ή το Missa Ecce Ancilla Domini (2000) και να αγνοήσει επιδεικτικά ετούτη την απόπειρα να πωληθούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
