Εντυπωσιακό είναι σε πολλά του σημεία το soundtrack του Dario Marianelli για το film του James McTeigue, καθώς κατορθώνει να μετουσιώσει σε νότες τη ζοφερή, φουτουριστική ατμόσφαιρα της ταινίας κατά τρόπο απολαυστικό, πλάθοντας συνθέσεις αντιπροσωπευτικές των κινηματογραφικών σκηνών, ικανές συνάμα να λειτουργήσουν και ως απολύτως αυτόνομο άκουσμα.
Η μουσική του Marianelli αποπνέει σκοτεινιά, κίνδυνο, σασπένς, μα και ρομαντισμό, θυμίζοντας - χωρίς να χάνεται η προσωπική σφραγίδα του συνθέτη - τόσο τα θαυμάσια scores που υπέγραφε ο Bernard Herrmann για τις ταινίες του Hitchcock, όσο και τον μυστηριώδη αισθησιασμό του Angelo Badalamenti. Χαρακτηριστικά δείγματα αποτελούν τα επιβλητικά “Remember Remember” και “Knives And Bullets (And Cannons Too)”, ο όγκος του “Lust At The Abbey” με την υποδειγματική χρήση διακριτικών Λατινικών ψαλμωδιών, η ερεβώδης κομψότητα του “The Red Diary”, καθώς και το εμβατηριακό κρεσέντο του “England Prevails”.
Την εικόνα του soundtrack συμπληρώνουν και τρία παλιότερα τραγούδια, αρκετά διαφορετικού ύφους το ένα με το άλλο, τα οποία όμως αποδεικνύονται τελικά ταιριαστά στο όλο σύνολο, μεταβάλλοντας το κλίμα του εκεί όπου ο συνθέτης έκρινε πως χρειαζόταν, κατά τρόπο απολύτως φυσιολογικό. Πρόκειται για το αισθαντικό “Cry Me A River” της Julie London (1991), το κατά τα άλλα μέτριο “I Found A Reason” της Cat Power (2000) και το συγκινητικό “Bird Gurhl” των πολυσυζητημένων Antony & The Johnsons (2005), όπου βέβαια την παράσταση κλέβουν κατά αναμενόμενο τρόπο τα ιδιαίτερα φωνητικά του Antony.
