Ένα μόνο track περιλαμβάνει ετούτο το ζωντανά ηχογραφημένο album, με διάρκεια 41 λεπτά (και κάτι) και τον απλό τίτλο “Lisbon”. Πρόκειται για τη δίχως editing μίνι συναυλία που έδωσε ο εγκέφαλος των Hrvatski Keith Fullerton Whitman στη Λισσαβόνα τον περασμένο Οκτώβριο, η οποία δίνει την ευκαιρία να θαυμάσει κανείς εν δράσει μια από τις σημαντικότερες και πιο δημιουργικές φιγούρες της σύγχρονης πειραματικής electronica. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί που φεύγουν τρέχοντας και μόνο που ακούνε για πειραματική electronica - και συνήθως δεν έχουν και τόσο άδικο. Περιπτώσεις όμως σαν τον Whitman δίνουν κύρος και ουσία στον όρο, αποδεικνύοντας ότι η εντελώς αφαιρετική αισθητική μπορεί να βρει τον τρόπο να εντυπωσιάσει, ακόμα δε και να συναρπάσει, συνδυάζοντας την εξερευνητική διάθεση και το πάθος για καινοτομία με το γούστο και το αισθητικά σημαντικό.
Ηχητικά το “Lisbon” βρίσκεται κοντά σε ιδέες που ο Whitman είχε ήδη παρουσιάσει στο προ τετραετίας album του Playthroughs, χωρίς όμως να πρόκειται για επανάληψή τους. Μοιάζει θα έλεγα με έναν παλλόμενο, ζωντανό οργανισμό ακαθόριστης συνομοταξίας, ο οποίος προβαίνει σε συναρπαστικές μεταμορφώσεις, μοιάζοντας με έναν χαμαιλέοντα καμωμένο από νότες. Χαμαιλέοντας ο οποίος πότε γαληνεύει τη διάθεσή σου με αργόσυρτες, μονοκόμματες μανούβρες, πότε σε ξανοίγει σε μακρινά νοητικά ταξίδια με τη διαστημική αισθητική του και πότε ανεβάζει την ένταση, γενόμενο δύστροπο, φασαριόζικο και σχεδόν εφιαλτικό. Σε όλες του τις μεταμορφώσεις καταφέρνει πάντως να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο, οδηγώντας τον έτσι σε μια ασυνήθιστη μα σαγηνευτική ακουστική εμπειρία.
