Το Let it Roll είναι αισίως το έκτο άλπουμ των W. G. C., μίας από τις καλύτερες μπάντες της Americana. Ένα άλπουμ που ξεκίνησε να ηχογραφείται στη Λιουμπλιάνα, πέρασε από την Ολλανδία και την Καλιφόρνια για να καταλήξει στην πόλη της Νέας Υόρκης και τελικά στην πατρώα της μπάντας Βοστόνη. Μαζί με την παρέα του Robert Fischer συμμετείχε στην ηχογράφηση και μια πληθώρα μουσικών, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν τα ονόματα των Chris Eckman (Walkabouts), Steve Wynn (Dream Syndicate) και Mary Lorson (Saint Low, Madder Rose).
Τώρα όσον αφορά αυτό καθ` εαυτό το περιεχόμενο του άλπουμ, έχουμε να κάνουμε ίσως με το πιο ροκ άλπουμ στη δισκογραφία της μπάντας. Στο ομότιτλο του δίσκου κομμάτι – το οποίο διαρκεί κοντά στα εννέα λεπτά – ο σκληρός και στροβιλιζόμενος ήχος του θυμίζει Bad Seeds στα πλέον δυσοίωνα τους, ενώ το “Breach”ανήκει στη σχολή του L. Reed. Ο N. Cave, βέβαια, παραμένει η εναργέστερη επίδραση – σε επίπεδο ύφους και στίχων – και ειδικά στο λυπητερό “From a distant shore”με το οποίο ανοίγει και το άλπουμ. Εξίσου όμως σημαντική φαίνεται να είναι και η παρουσία του Dennis Cronin (τρομπέτα, ακορντεόν), που σε συνθέσεις σαν το “Lady of the snowline” δίνει ένα άρωμα από Lambchop.
Παρ` ότι ο κόσμος του R. Fischer δεν είναι και από τους « φωτεινότερους», οι καλύτερες στιγμές εδώ έχουν κάτι το αισιόδοξο – έστω και υπαινικτικά. Το “Dance with me”ενώ στην αρχή έχει ύφος θρηνητικό προς το τέλος αποκτά μία έντονη ρομαντική χροιά. Στο “Flying low, η αρχική μελαγχολία δίνει τη θέση της σε μια up-lifting διάθεση.
Τέλος, ανάμεσα στα δέκα τραγούδια του άλπουμ υπάρχει και μια διασκευή στον B. Dylan ( “Ballad of a thin man”) που είχε ηχογραφηθεί για λογαριασμό του περιοδικού Uncut.
Συμπερασματικά το Let it Roll μπορεί να μην είναι το καλύτερο άλπουμ αυτής της μπάντας, είναι όμως η καταλληλότερη αρχή για κάθε νεόφυτο.
