Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου ακούγοντας τους Wolf Parade ήταν οι Arcade Fire, πράγμα που οδηγεί σε δύο άλλες σκέψεις: είναι ήδη τόσο επιδραστικοί οι Καναδοί και όλοι όσοι άκουσαν το “Funeral” έσπευσαν να το μιμηθούν ή μήπως μου άρεσε εμένα τόσο πολύ που ότι ακούω πια μου φέρνει στο νου την άνωθεν δισκάρα; Χωρίς να μπορώ να πω αν κάτι από τα παραπάνω ισχύει ή όχι (ή μάλλον να πω ότι ισχύουν και τα δύο), τουλάχιστον είναι παρήγορο να ξέρεις ότι δεν έχεις κάνει λάθος κι ότι μέλη των Arcade Fire είχαν έμμεση ανάμειξη στην ηχογράφηση του άλμπουμ αυτού (κάτι αντίστοιχο συνέβη πρόσφατα και με το πρώτο άλμπουμ των Islands, οπότε και διαπίστωσα το ίδιο ακριβώς πράγμα), ή για να είμαστε ακριβείς, δύο μέλη των Wolf Parade έχουν παίξει στους Arcade Fire για ένα φεγγάρι. Κι όχι μόνο αυτοί, μια ακόμη γνωστή μούρη του αμερικάνικου αυτή τη φορά underground, o Isaac Brock των Modest Mouse, βάζει το χεράκι της, από την καρέκλα του παραγωγού αυτή τη φορά. Για κάποιο λόγο που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ο τελευταίος απολαμβάνει τρομερής εκτίμησης στην πατρίδα του (μέχρι ο ανυπέρβλητος Mark Kozelek διασκεύασε τραγούδια του για να συμπληρώσει το νέο άλμπουμ των Sun Kil Moon ), αλλά τέλος πάντων...
Καλύτερα θα ήταν ίσως να μην αναφέραμε τίποτε από τα παραπάνω και να λέγαμε ότι το “Apologies To The Queen Mary” είναι ένα τρομερό άλμπουμ, απ’ αυτά που μόλις ακούσεις έστω και ένα κομμάτι τους γυρίζεις το κεφάλι σου, στρέφεις επάνω του την προσοχή σου, και γενικώς δεν σε αφήνει αδιάφορο. Όταν συμβεί αυτό, η συνολική ακρόαση του δίσκου είναι αναπόφευκτη, δηλαδή είναι αδύνατον να σταματήσεις στη μέση ή να αφήσεις το υπόλοιπο για αύριο. Όπως ακριβώς είχε γίνει με τους Arcade Fire, σταματούσες την ακρόαση πριν ακουστεί και η τελευταία νότα του δίσκου; Αν η δική σας απάντηση είναι καταφατική στην προηγούμενη ερώτηση, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να σας αρέσει αυτός ο δίσκος (αν πάλι ναι, τότε να το κοιτάξετε το συντομότερο!). Οι υπόλοιποι οφείλετε να τρέξετε να ακούσετε αυτόν το δίσκο!
