Οι B&S είναι γνήσιοι διάδοχοι μιας εκλεκτικής ποπ κληρονομιάς που ξεκινάει από τους Love και Byrds, περνάει από τους Velvets και Nick Drake για να καταλήξει στους Orange Juice και Felt. Στην περίοδο 96–98 οπότε οι B&S κυκλοφόρησαν το δεύτερο και τρίτο τους άλμπουμ (“If You are feeling sinister”, “The boy with the Arab Strap”) και τρία εξαιρετικά ΕΡs (“Dog on wheels”, “Lazy line painter Jane”, “3..6..9 Seconds of light”), δεν υπήρξε άλλη μπάντα στο χώρο της indie – pop που να λατρεύτηκε όσο αυτή.
Από εκεί και πέρα, όμως, η κατάσταση έμοιαζε να λιμνάζει και σταδιακά να φθίνει. Κύριος υπεύθυνος για αυτό μάλλον ήταν ο Stuart Murdoch, ο βασικός συνθέτης της μπάντας, ο οποίος παρέδωσε ένα σημαντικό μέρος της σύνθεσης και στα άλλα μέλη της μπάντας. Όλα έμοιαζαν να κατευθύνονται προς ένα τυφλό σημείο δίχως δυνατότητα επιστροφής, όταν και αυτό το έκτο άλπουμ τους (το “Dear Catastrophe Waitress”) δεν σηματοδοτούσε την αναγέννηση που υποσχόταν. Το "The Life Pursuit” όμως είναι ότι καλύτερο έχουν αυτοί ηχογραφήσει εδώ και χρόνια.
Καταρχήν έχουμε την ολοκληρωτική επιστροφή του S. Murdoch στα συνθετικά του καθήκοντα – η μοναδική μη-δική του σύνθεση είναι και ο πιο αδύναμος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα των ιδιαίτερων και ποικιλόμορφων μουσικών βινιετών – ο οποίος επιλέγει να εκφραστεί πρώτα απ` όλα μέσω της οικείας φόρμας της ρομαντικής ποπ. Το “Another sunny day”με το α λα Byrds country-rock κουδούνισμα φέρνει στο νου τους B & S του παλαιού καλού καιρού, όταν ένας ζωηρός ρυθμός μαζί με μελαγχολικά φωνητικά και τρυφερά λόγια αρκούσαν για να ξυπνήσουν το φάντασμα των Smiths σε όλους τους ερωτοχτυπημένους και βιβλιοφάγους φαν της μπάντας. Με το “Dress up in you”επιστρέφουμε και πάλι πίσω στον ιερό κανόνα των B & S, όταν ο Murdoch έγραφε σπαραξικάρδιες μπαλάντες που πάντρευαν τον B. Bacharach με τον N. Drake. Ως γνήσιος Δε απόγονος της Tin Pan Alley συνθετικής παράδοσης στο “Act of the Apostle II”υπογράφει μια ολοκληρωμένη σύνθεση που φέρνει το πνεύμα του Ray Davies πιο κοντά στην εγκεφαλικότητα του Van Dyke Parks. Αν όμως η έμπνευση σε αυτό το άλπουμ περιοριζόταν μόνο σε αυτήν την ολική επαναφορά στο γνώριμο παρελθόν ίσως και να μην έπρεπε να μας απασχολούσε ιδιαίτερα. Αυτό όμως είναι μόνο ένα από τα τρία μουσικά πρόσωπα που φορούν οι B & S εδώ.Οι B & S αντλούν υλικό και έμπνευση και από μια δεύτερη πηγή: το Glam-rock. Ακούστε για παράδειγμα το ηλεκτρονικό glam του “White collar boy”, το glam boogie του “The blues are still blue” (με την α λα Bolan εκδοχή του L. Reed) ή ακόμη και το groovy glam-rock του “Sukie in the graveyard”. Πρόκειται όμως για μια προσέγγιση που βρίσκεται πιο κοντά στην εκδοχή των Denim παρά στις μοντερνίστικες σαχλαμάρες της Goldfrapp. Γι` αυτό έχει και μεγαλύτερη αξία.
Ο κεντρικός μουσικός χαρακτήρας του άλπουμ βρίσκεται όμως κάπου αλλού και έχει να κάνει με το ότι αυτό ηχογραφήθηκε στο L. A. από τον παραγωγό Tony Hoffer (Beck, Supergrass). Έτσι ο ρυθμός γίνεται συγκοπτόμενος – σχεδόν funky – οι κιθάρες σαν φρέσκο και δροσερό αεράκι, το όργανο αρχίζει να στροβιλίζεται και τα γυναικεία φωνητικά φέρνουν νωρίτερα το καλοκαίρι. Από τα Δ. Ακτής vibes του “Act of the Apostle”μέχρι και το groovy “Song for sunshine” και από το αφρώδες indie-funky του “We are the sleepyheads”μέχρι και το single “Funny little frog” (Sunshine-pop που παντρεύει τους Free Design με τους Hall & Oates) οι B&S παρουσιάζονται με ένα καινούργιο πρόσωπο που στη διαμόρφωσή του συμβάλανε τόσο οι Orange Juice όσο και οι Isley Brothers.Το καλύτερο άλπουμ των B & S εδώ και χρόνια.
