Δεν θα σταθώ στο ακαλαίσθητο εξώφυλλο (και ας παίζει σημαντικό ρόλο στον κόσμο των ανθρώπων που αγοράζουν compilations), αλλά θα επικεντρώσω στο concept της παρούσας συλλογής και στον τρόπο που αυτό εξυπηρετείται από το track list.
Αν κατανοώ σωστά και η ιδέα πίσω από τη μάζωξη των δεκαπέντε αυτών τραγουδιών ήταν να συγκροτηθεί ένα soundtrack ιδανικό για τις μεταμεσονύχτιες ώρες βρίσκω πως το concept ελάχιστα εξυπηρετείται από τις παρούσες επιλογές. Προκύπτει αντιθέτως ένα ετερόκλητο σύνολο, δίχως συνοχή, το οποίο άλλοτε σε ξυπνάει με κάποιες λαμπρές επιλογές και άλλοτε απειλεί να σε βυθίσει σε έναν ύπνο βαθύ και ανονείρευτο.
Εξαιρετικό είναι ας πούμε το “Loose Fit” των Happy Mondays, μεθυστική η ακουστική εκτέλεση του περίφημου “Forest” των Cure, καλοδεχούμενo το “Sleep” των Bang Gang ή το “Illuminate” (συνεργασία Orbital με David Gray). Πώς ακριβώς όμως «κολλάνε» τέτοιες επιλογές με μια αχρείαστη απόδοση των Νορβηγών Vidar Busk στο “Goodnight Moon”, με την επιπεδότητα του “80 Windows” των Nada Surf, με τη βαριεστιμάρα του “Horsetown In Vain” του Kid Loco ή με το αδιάφορο “Absurd” των Archive είναι κάτι που προσωπικά δεν έπιασα.
