Απαράδεκτη ηχητική καταγραφή της περιοδείας του σημαντικότατου νεοκυματικού σχήματος για τις ανάγκες της προώθησης του προ διετίας άλμπουμ The Curse of Blondie, το Live By Request συλλαμβάνει τη μπάντα σε δαιμονιώδη βαρεμάρα, με μόνη εξαίρεση την Ντέμπι, η οποία, λόγω εμπειρίας της από το Playboy Mansion, ξέρει να επικοινωνεί καλύτερο από κάθε άλλη 55αρα με τον σερνικό πληθυσμό.
Ο σύζυγος της, Chris Stein, μοιάζει επηρεασμένος ακόμη από την περιπέτεια της υγείας του που τον ταλαιπώρησε τα τελευταία χρόνια, ένας εκ των καλύτερων ντράμερ όλων των εποχών, ο Clem Burke, παίζει εντελώς διεκπεραιωτικά, ο έτερος θεός Jimmy Destri λείπει για λόγους που δεν γνωρίζουμε, ενώ αν διαθέτεις κιθαρίστα ονόματι Paul Carbonara, το πολύ πολύ να προκαλέσεις βαρυστομαχιά στο κοινό σου.
Σε μια μίξη-αχταρμά παλιού και νέου ρεπερτορίου, σαν παστίτσιο που έχει την μπεσαμέλ από κάτω και τον Δρακουμέλ από πάνω, το σετ μπατάρει ανάμεσα σε λαϊκόποπ διασκευές που θα ζήλευε ακόμη και η Πέγκυ Ζήνα (“Call Me”, “Heart of Glass”), αποδόσεις-ντροπή ικανές να βάλουν τους Blondie δεύτερο όνομα στη μαρκίζα πίσω από τους Aerosmith (“Accidents Never Happen”, “Hanging On the Telephone”, “One Way or Another”) και κομμάτια που, λόγω ιστορικής βαρύτητας, δεν θα έπρεπε ποτέ να παίζονται ζωντανά (“Rip Her to Shreds”, ‘’Rapture”). Το μόνο κοινό που δένει το σετ μεταξύ του είναι η διάθεση του Stein να βαρέσει κάτι ξεκάρφωτα κιθαριστικά σολαρίσματα λες και παίζουν support στους RΕΟ Speedwagon.
Αγνοήστε την εν λόγω κυκλοφορία και επιστρέψτε, για το καλό σας, στη ζεστή παρέα του Parallel Lines. Αλλιώς θα καταλήξετε σαν τον έρ’μο τον Μηλιώκα, να κοιμάστε με ξυραφάκια και όπλα κάτω από το μαξιλάρι σας…
