Tετραμελές συγκρότημα από τη Νέα Υόρκη που συνδυάζει ριφ-λεπίδες α λα Jesus Lizard, παρανοϊκά γυναικεία φωνητικά α λα Whale, και noise rock μελωδίες στην παράδοση των Silverfish. To “Trophy” είναι το πρώτο τους άλμπουμ αλλά, για την ώρα, δεν προβλέπεται να κερδίσουν και πολλά... βραβεία!
Οι κραυγές και η οργή της Julie Xmas [o James Bond θα μπορούσε άνετα να αστειευτεί με αυτό το όνομα] είναι αρκούντως πειστικές και τίποτα εδώ μέσα δεν παραπέμπει στους θεατρινισμούς, π.χ., των My Ruin. Από την άλλη, όμως, τέτοια early 90s hardcore-ίλα ίσως και να μην είναι ακριβώς αυτό που είχαμε ανάγκη στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Δεν αμφιβάλλω ότι αν ζεις στην καθημερινή αβεβαιότητα του Brooklyn, όπου ηχογραφήθηκε το άλμπουμ, έχεις κάθε λόγο να φοβάσαι τους πάντες και να εχθρεύεσαι ακόμα και τη σκιά σου, αλλά... κάτι εδώ μέσα δεν πάει καλά – εκτός κι αν σας έλειψαν οι κακοφωνίες της Lydia Lunch...
Aν υπήρχε γυναίκα σούπερ ήρωας ως απάντηση στον Punisher, τούτο εδώ θα ήταν το ιδανικό σάουντρακ. Καλώς ή κακώς,όμως, δεν υπάρχει...
