Βρε που ήταν αυτό το παλικάρι; Ο Bill Janovitz για όσους δεν γνωρίζουν ή δεν ενθυμούνται, ήταν ο φοβερός μπροστάρης και η φωνή μιας τρομερής γκρουπάρας με το όνομα Buffalo Tom, οι οποίοι εκτός ότι έβγαλαν έξι δίσκους, που κυμαίνονται από εκπληκτικοί μέχρι αριστουργήματα, έγραψαν τουλάχιστον ένα κομμάτι που δικαιούται να ονομάζεται ύμνος: “Taillights Fade” - κυρίες και κύριοι, όποιος δεν το έχει ακούσει να το κάνει πάραυτα και να ετοιμάζεται για το σοκ της ζωής του.
Αρκετά με το παρελθόν, όχι όμως πριν υπενθυμίσουμε ότι παράλληλα με τους Buffalo Tom ο Janovitz είχε βγάλει και δύο σόλο δουλειές, σε διαφορετικό ύφος από εκείνο της μπάντας του, πολύ πιο ακουστικό και κοντά στην κάντρι αισθητική. Εδώ επανέρχεται με ηλεκτρική συνοδεία, σε πιο χαλαρό στυλ πάντως και σίγουρα χωρίς την έξαψη και την ένταση που εξέπεμπαν οι δίσκοι των Buffalo Tom. Από το παλιό του συγκρότημα συμμετέχει ο οργανίστας Phil Aiken (που δεν ήταν κανονικό μέλος τους πάντως), αυτό όμως που έχει μείνει από τότε (και δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς εξάλλου) είναι η ανατριχίλα που αφήνει στη σπονδυλική στήλη η φωνή του Janovitz, καθώς και οι περίφημες συνθέσεις που σκαρώνει.
Το άλμπουμ δεν στέκεται στο ύψος των όσων έχει μέχρι σήμερα κάνει, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα μιλούσαμε για μία μέτρια ή αδιάφορη δουλειά. Και βάζουμε στοίχημα ότι θα ήταν ακόμη περισσότερο απολαυστική εάν είχαμε την ευκαιρία να την ακούσουμε ζωντανά, απ’ τη στιγμή που το γκρουπ βγάζει σπίθες, ακόμη και καθηλωμένο στο στούντιο όπως είναι. [Παρεμπιπτόντως διαβάζουμε ότι ο δίσκος είναι ηχογραφημένος στο θρυλικό στούντιο της Βοστόνης Fort Apache που όμως δεν υπάρχει πια. Από εκεί έχει περάσει ολόκληρη η αφρόκρεμα της πόλης και όχι μόνο, Pixies, Throwing Muses και δε συμμαζεύεται…].
Όσοι παρακολουθούν τον Bill Janovitz από παλιά αξίζει να ρίξουν μια ματιά και σ’ αυτή του την κίνηση, οι υπόλοιποι μπορούν άνετα να τον γνωρίσουν από εδώ πριν περάσουν στο κυρίως πιάτο…
