Γνωρίσαμε για πρώτη φορά την Ρ. Frazer ως τραγουδίστρια / συνθέτρια των Καλιφορνέζων Tarnation, όταν το δεύτερο άλπουμ τους (το Gentle Creatures του ’95) είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση στους κύκλους της Americana. Η φωνή της εξάλλου – κάτι μεταξυ Patsy Cline και Karen Carpenter – υπήρξε ο αμεσότερος συντελεστής για την καλλιτεχνική αναγνώριση αυτού του δίσκου.
Μετά τη διάλυση της μπάντας, η Frazer ακολούθησε την αναμενόμενη σόλο πορεία, με το εν λόγω άλπουμ να είναι το τρίτο κατά σειρά. Σε αυτό το δίσκο ανευρίσκουμε τρείς, μουσικά και ερμηνευτικά, εκδοχές της τραγουδοποιίας της P. Frazer και της μπάντας που τη συνοδεύει (απαρτιζόμενη από μέλη των Oranger, American Music Club, Court & Spark).
Στην πρώτη από αυτές τις εκδοχές – και την λιγότερο ενδιαφέρουσα – η Frazer προσφεύγει στην κλασική κάντρι ερμηνεία – χωρίς όμως ιδιαίτερους δραματικούς λαρυγγισμούς ή λυγμικά σπασίματα της φωνής. Σε ανάλογο ύφος η μουσική είναι οικονομικά συντηρητική.
Στη δεύτερη εκδοχή, η έμφαση δίνεται στο μουσικό μέρος, με ευκρινείς επιρροές από την ποπ των 60ς. Το “Always on my mind”θα μπορούσε να το είχε τραγουδήσει και η Dusty Springfield, ενώ το γλυκό βουητό του “Taken”είναι καθαρά ονειρική-ποπ.Η Τρίτη – και πιο ενδιαφέρουσα – εκδοχή προκύπτει όταν η μουσική υπόκρουση δημιουργεί εκείνη την κατάλληλη ονειρική / κινηματογραφική ατμόσφαιρα( βλέπε “Watercolor Lines”, “Long ago”) για να γράψει μέσα σε αυτήν -sαν στοιχειωμένη torch-singer– η εντυπωσιακή ερμηνεία της Paula Frazer.
