Κάπως μπλεγμένη είναι η ιστορία αυτής της κυκλοφορίας. Κατ’ αρχήν πρόκειται για το τέταρτο – και αμετακλήτως τελευταίο – άλπουμ των αυστραλών αυτών rockers (συγκρότημα που δημιούργησε στα 80ς ο τραγουδιστής Rob Younger, πρώην μέλος των θρυλικών Radio Birdman), το οποίο αν και ξεκίνησε να ηχογραφείται γύρω στο 1999, για λόγους οικονομικούς έμεινε στο συρτάρι, για να ολοκληρωθεί η ηχογράφησή του το 2001 και τελικά να δεί το φως το 2002.
Παρά τον αποσπασματικό χαρακτήρα της ηχογράφησης, εν τούτοις πρόκειται για μια αρκετά δυναμική και πολύ πιστή δουλειά – σύμφωνα με το μουσικό είδος που αυτή υπηρετεί. Το ροκ του Ντιτρόιτ (βλέπε MC5, Stooges) και το αυστραλέζικο γκαράζ-ροκ των 80ς (Screaming Tribesmen, Sunnyboys, Lime Spiders) συνέχιζε να αναπνέει μέσα από τους New Christs.
Τώρα βέβαια αν σας πω πως αν ακούσετε την αρχική ομοβροντία των πέντε-έξι τραγουδιών θα είναι σαν να έχετε ακούσει ολόκληρο το δίσκο – το οποίο διαρκεί και πάνω από μία ώρα – μάλλον δεν πρόκειται να το εκλάβετε ως φιλοφρόνηση προς το μονοδιάστατο υλικό και παίξιμο της μπάντας. Έτσι όμως θα σωθείτε από πολλά πανομοιότυπα κιθαριστικά σόλο, από την ταυτόσημη ανάπτυξη των συνθέσεων, αλλά και τα κάπως παράφωνα φωνητικά. Από την άλλη όμως, ίσως για αυτούς ακριβώς τους λόγους να αγαπάτε το γκαράζ-ροκ. Οπότε… ας είναι μαλακό το χώμα που τους σκεπάζει – αν και ποτέ δεν ξέρεις!
