Αρκεί μια ματιά στην κεντρική φωτογραφία στο official site των Earth (http://www.thronesanddominions.com) για να καταλάβει κανείς ότι οι τύποι είναι τελειωμένοι (παρακαλoύμε τον Τσάβαλο να προχωρήσει σε περαιτέρω ανάλυση). Οι "παππούδες" του drone και "μπαμπάδες" των Sunn0))) είναι πραγματικά στον κόσμο τους. Ηχογραφούν όποτε θέλουν (γι’ αυτό τα έσπασαν και με την Sub Pop), περιοδεύουν όποτε θέλουν και παίζουν ότι και όπως θέλουν. To Hex είναι ο δίσκος που θα έβγαζαν οι Black Sabbath μαζί με τον Neil Young αν τους άφηνες παρατημένους σε μια αμερικάνικη έρημο και στο τέλος κατέβαζες και λίγο τις στροφές.
Ο δίσκος ξεκινάει με ξεχειλωμένα αργόσυρτα ακόρντα τα οποία εκτελούνται με έναν επιβλητικό γεμάτο ηλεκτρισμό τρόπο. Ψυχεδελικές συγχορδίες σε βαριά southern ατμόσφαιρα και ακατέργαστη τραχύτητα. Εκεί που οι Godspeed! θα σε παρέπεμπαν σε εκλεπτυσμένους πειραματιστές οι Earth σου θυμίζουν βάναυσους χαρλεάδες (και δεν το λέω επηρεασμένος μόνο από τη φωτογραφία που αναφέρθηκε στο ξεκίνημα).
Στην πορεία το cd χάνεται όλο και περισσότερο σε desert rock μονοπάτια και αποκτά ένα σχεδόν επικό χαρακτήρα. Επίσης η ενέργεια που εκλύεται σε φάσεις από το Hex σε κάνει να νομίζεις ότι ακούς δεκαπεντάχρονους που μόλις έπιασαν κιθάρες στα χέρια τους και του δίνουν να καταλάβει.
Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ακούγοντας το Hex ήταν το soundtrack του Dead Man με την παραμορφωμένη κιθάρα και την πένθιμη blues ατμόσφαιρα. Σαν μια από τις πιο προσιτές κυκλοφορίες των Earth είναι και ένας καλός τρόπος για πρώτη γνωριμία μαζί τους, αν και σε στιγμές γίνεται λίγο αργό και βραδυφλεγές. Φαντάζομαι παιγμένο live θα είναι σίγουρα συγκλονιστικό… αλλά που τέτοια τύχη.
