Αν και η ονοματοδοσία της μπάντας ακούγεται ματαιόδοξη –North Mississippi Allstars (!): πως είπατε παρακαλώ; - τούτο το επί σκηνής (και συκεγκριμενα στο Μάντσεστερ) συναπάντημα των νιάτων (πρόκειται για τους δύο υιούς του μουσικού / παραγωγού Jim Dickinson) με τα γηρατειά (RL Buruside, Jim Dickinson) και διάφορους φίλους (μεταξύ αυτών ο πρώην Βlack Crowes, Chris Robinson)αφήνει πίσω του καψαλισμένη γη με τα ακάματα blues-rock κιθαριστικά σόλο και την στιβαρή αλλά και ρευστή (βλέπε funky) rhythm section.
Tα τέλια παίρνουν φωτιά και το blues / swamp – rock του Νότου ξυπνά τα φαντάσματα των Allman Brothers Band και των ZZ Τοp. Mπορεί, για παράδειγμα, να απουσιάζει από εδώ η punk-rock ένταση των φοβερών συμπατριωτών τους Reigning Sound, όμως τούτο το live ακούγεται τόσο εκρηκτικό και αυθεντικό όσο δεν ακουγόταν, για παράδειγμα, το προ πολλών ετών γιαλαντζί εγχείρημα των Primal Scream με το “Give our, but don’t give it up”. Είναι, τελικά, θέμα γονιδίων και πολιτισμικών ριζών.
Είτε πρόκειται λοιπόν, για αυθεντικές συνθέσεις είτε για διασκευές, το όλο πράγμα δεν κοπάζει στα ογδόντα σχεδόν λεπτά που διαρκεί. Εφοδιαστείτε λοιπόν με κανένα καφάσι μπύρες και παραδοθείτε στο “βαθύ” αυτό ταξίδι κάτω στο Νότο.
