Εκλεκτής πάστας μουσικός, ο γεννημένος στην Nebraska Josh Rouse συνεχίζει να εντυπωσιάζει με κάθε νέα του δισκογραφική πρόταση. Το “Nashville” είναι ο πέμπτος του δίσκος (χωρίς να προσμετρώ το split, με τον Kurt Wagner των Lambchop, mini album “Chester”) και είναι εκείνη η δουλειά που φέρει και το δυσκολότερο φορτίο, αφού διαδέχεται τις θεωρητικά δύο σημαντικότερες, το “Under cold blue stars” και φυσικά το “1972”.
Η πρώτη τετράδα του “Nashville” (‘It’s the nighttime’, ‘Winter in the hamptons’, ‘Streetlights’ και ‘Carolina’) είναι εξαιρετική, μπαίνει ακέραιη σε ένα υποτιθέμενο best of και ειδικότερα το ‘Streetlights’ διαθέτει όλα τα προσόντα για να γίνει ένα από τα καλύτερα πρωινά ακούσματα, εκείνα τα αναγκαία για να ξεκινήσει με αισιοδοξία η μέρα.
Η φωτεινότητα που διακρίνει την πλειοψηφία των συνθέσεων του εν λόγω τραγουδιστή είναι παροιμιώδης. Ένα απλό πέρασμα από το έξοχο ‘My love has gone’ μπορεί με άνεση να κλείσει εδώ την κουβέντα…
Από εκεί και πέρα μην περιμένετε μέτριες συνθέσεις ή μια έστω και μικρή αίσθηση βαρεμάρας. Κάθε δίσκος του Josh Rouse, και ιδιαίτερα οι τρεις τελευταίες δουλειές του, είναι απίστευτα δουλεμένες, έως την τελευταία τους λεπτομέρεια, με την ακρόαση τους να περνά με την ίδια ευκολία που εμφανίζονται οι μελωδίες κατά τη διάρκεια των τραγουδιών.
Από τώρα ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς ή αν θέλετε να το προχωρήσω λίγο παραπάνω, το “Nashville” προστέθηκε στις υποψήφιες σημαντικές δουλειές του 2005 ακριβώς μόλις οριστικοποιήθηκε η κυκλοφορία του μέσα στη συγκεκριμένη χρονιά!
