Καταπληκτική συλλογή, τόσο καλή όσο και μια κασέτα γεμάτη από τραγούδια που έχει γράψει κάποιος φίλος ή φίλη σου για να σου πει κάτι, χωρίς να μπερδεύει τα λόγια του, και παράλληλα να ξέρει κάτι παραπάνω από πέντε πράγματα από μουσική. Είναι μια συλλογή απ’ αυτές που σου αποκαλύπτουν ένα σωρό καινούργια συγκροτήματα που αγνοούσες τη δουλειά τους και όπου μετά το τέλος της, θέλεις πάση θυσία να ακούσεις πολύ περισσότερα πράγματα από αρκετά από αυτά. Πρόκειται για μια από εκείνες τις περιπτώσεις που τα τραγούδια είναι τόσο προσεκτικά διαλεγμένα και τοποθετημένα το ένα μετά το άλλο, ώστε απορείς γιατί δεν φτάνουν στα χέρια σου κι άλλες τόσο προσεγμένες δουλειές, στα πρότυπα ίσως των cd που μας έρχονται μαζί με το περίφημο περιοδικό Comes With A Smile (τι εννοείτε δεν το γνωρίζετε; Μην παίρνετε μόνο το Uncut από το περίπτερο με τον ξένο Τύπο!).
Το θέμα όλων των τραγουδιών που ακούμε εδώ είναι η αγάπη, και τα δεκαπέντε κομμάτια του δίσκου είναι τραγούδια αγάπης. Μπορείτε κάλιστα να στραβομουτσουνιάσετε στο άκουσμα της λέξης, μα περιμένετε, ίσως τα συγκεκριμένα να σας αλλάξουν τη γνώμη για το είδος. Αν είστε ερωτευμένος, ή και μόνιμα ερωτευμένος, ακόμη καλύτερα, τότε μόλις ανακαλύψατε το άλμπουμ που θα συνοδεύσει περισσότερο από κάθε άλλο το στερεοφωνικό σας. Αν όχι, τότε αν μη τι άλλο θα απολαύσετε εξαιρετικές μουσικές από γνωστούς στον κύκλο που κινούνται καλλιτέχνες. Να πούμε εξαρχής ότι δεν υπάρχει τίποτε ακυκλοφόρητο στο περιεχόμενό του, αλλά για τι περιεχόμενο μιλάμε!
Χοντρικά, οι καλλιτέχνες προέρχονται από το χώρο των singers – songwriters, και μάλιστα αρκετοί κατατάσσονται στην κατηγορία των θιασωτών της americana, αν και όλα αυτά είναι σχετικά, δεν θα θέλαμε να περιορίσουμε το ακροατήριο που δυνητικά θα ενδιαφερόταν για τη συλλογή. Το ξεκίνημα ανήκει στη νέα ανακάλυψη της Bella Union, τη Laura Veirs, που δίνει νέες διαστάσεις στο ύφος «ακουστική κιθάρα και φωνή». Προσέξτε τη γενικότερα, και μακάρι να έρθει τελικά προς τα μέρη μας, κάτι τέτοιο πήρε το αυτί μας! Συνεχίζει ο Richard Hawley με ένα κομμάτι που σίγουρα θα θυμάστε αν έχετε ακούσει το άλμπουμ του “Late Night Final”, το “Something Is”, φορτωμένο με όλα τα εύσημα μιας κλασικής σύνθεσης, στα πρότυπα ενός Burt Bacharach ας πούμε.
Επακολουθεί καταιγισμός σπουδαίων καλλιτεχνών, μαζεμένοι όλοι λες και αποτελούν μέρος του υγρότερου ονείρου του εκδότη του Uncut! Damien Jurado, Ron Sexsmith, James Yorkston, Willard Grant Conspiracy, Hayden και πάει λέγοντας. Όχι πολύ μακριά από εκεί βρίσκονται και οι δικές μας ψυχώσεις: Mark Kozelek (στη διασκευή του στο “Up To My Neck In You” των AC/DC, έχει κάνει ολόκληρο άλμπουμ με τραγούδια τους!), Archer Prewitt (σπουδαίος καλλιτέχνης, μέλος επίσης των τρισμέγιστων The Sea & Cake), The Black Heart Procession (σε ένα από τα πιο αξιομνημόνευτα κομμάτια του καταπληκτικού τους “Amore Del Tropico”, το “A Cry For Love”), Mimi Parker, με το έτερο ήμισυ στους Low να απουσιάζει από την υπογραφή στο τραγούδι, στη σύνθεσή του συμμετέχει φυσικά, και τα λοιπά και τα λοιπά (όπου λοιπά εννοούνται οι Fruit Bats, Jesse Sykes And The Sweet Hereafter, The Innocence Mission και Pale Horse And Rider, διόλου ευκαταφρόνητα ονόματα θα συμφωνήσετε!).
Να επαναλάβουμε κλείνοντας ότι τα κομμάτια είναι ένα – ένα διαλεγμένα, δίνοντας με τον τρόπο αυτό την πραγματική του υπόσταση στον όρο «συλλογή». Εδώ δεν υπηρετείται καμία εμφανής σκοπιμότητα προώθησης υλικού, ασφαλώς γίνεται και κάτι τέτοιο μα περνάει σε δεύτερη μοίρα. Η πρωταρχική του λειτουργία είναι να συστήσει στους ενδιαφέρομενους καλλιτέχνες και τη μουσική τους, και το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
