Θυμάστε τον Nick Kamen; Σε περίπτωση που δεν τον θυμάστε, να πούμε ότι ήταν ένα φωτομοντέλο που είχε πρωταγωνιστήσει σε μια διαφήμιση τζην και είχε κάνει πολλές εφηβικές καρδιές να σκιρτήσουν. Του παλικαριού δεν του αρκούσε το μόντελινγκ και είχε βγάλει και δίσκο, και δεν χρειάζεται ασφαλώς να αναφέρουμε τα αποτελέσματα!
Ο Kristian Leontiou, 22χρονος Βρετανο-κύπριος λες και δεν το είχατε καταλάβει στο περίπου, δεν είναι φωτομοντέλο αλλά θα μπορούσε να είναι. Η εικόνα του είναι πολύ «τωρινή», σύγχρονη, γεμάτη urban chic και street code. Φαρδιά παντελόνια, piercing κάτω από τα χείλια, θα μπορούσε να είναι ένας νέος θιασώτης της σύγχρονης garage σκηνής του Λονδίνου. Έχει διαλέξει όμως άλλους τρόπους έκφρασης, και ο λόγος είναι ότι ο τύπος διαθέτει αν μη τι άλλο καλή φωνή, οπότε ακολουθεί περισσότερο έντεχνους μουσικούς δρόμους, πάντα μέσα στα όρια μιας καλοπαιγμένης, μελωδικής και αισθητικά ιδιαίτερα προσιτής ποπ τραγουδοποιίας.
Θα νοιώσετε όμορφα ακούγοντας το "Some Day Soon", ακόμη κι αν κάποτε οι στίχοι μιλάνε για χωρισμούς και λοιπά δυσοίωνα θέματα. Είναι από τους δίσκους εκείνους που λειτουργούν καλύτερα στο περιβάλλον ενός σαλονιού παρά οπουδήποτε αλλού, και δείχνει επίσης να έχει απήχηση σε νεαρό ακροατήριο κατά προτίμηση θηλυκού γένους. Είναι μια πιο σοφιστικέ εκδοχή του ήχου που κάνει θραύση με τα boy bands, χωρίς τις χορευτικές φιγούρες. Όπως και στην περίπτωση των τελευταίων, όπου δεν παύει να ισχύει ότι ανάμεσα σε όλα όσα τραγουδούν μπορεί να υπάρχει και κάτι καλό, ανάμεσα στη γενική μετριότητα, έτσι και εδώ, θα βρείτε σίγουρα κάποια καλά τραγούδια, αν και τελικά μάλλον δεν θα βρείτε κάτι που να σας αποτυπωθεί για καιρό. Πάντως είναι συμπαθητική η παρουσία του και η μουσική του γενικά καλή αν και άκακη.
