H Nancy Sinatra μας είναι γνωστή ως η κόρη του Frank Sinatra (μαζί με τον οποίο έκαναν μεγάλη επιτυχία το σαχλό "Something Stupid"), ως η ερμηνεύτρια του ακαταμάχητου S&M ποπ παιάνα "These boots were mady for walking" και του James Bond-ικού "You Only Live Twice", αλλά κυρίως ως η τραγουδίστρια των kitsch-psych τραγουδιών του Lee Hazlewood ("Some Velvet Morning", "Sand" κ.α.). Μια cult φιγούρα, για την οποία πάντοτε οι άλλοι έγραφαν τραγούδια.
Έτσι εξηγείται και αυτή η εξαιρετική συνάθροιση rock μουσικών (Calexico, Jon Spencer, Jarvis Cocker, Thurston Moore, Bono & the Edge) υπό την εισήγηση του Morrissey, μεγάλου fan της Sinatra. Όλοι αυτοί έγραψαν τραγούδια γι' αυτό το άλμπουμ - επιστροφή, το οποίο μαζί με το "Nancy & Lee" (του '68) είναι ό,τι πιο αξιόλογο από τη δισκογραφία της Sinatra.
To "Nancy Sinatra" είναι ένα καλό άλμπουμ, όχι τόσο χάριν της ερμηνείας (αν και δεν προδίδει τα 65 χρόνια της Nancy), όσο για το πλουραλιστικό ύφος του, το οποίο όμως προσαρμόζεται στο ερμηνευτικό στιλ της Sinatra -και δεν σ' αυτό των Lee Hazlewood ημερών. Εν τούτοις, η ταυτότητα των τραγουδιών παραμένει ευδιάκριτη, σε σημείο που ακόμη και αν δε γνωρίζεις ποιός έγραψε ποιό τραγούδι, να είναι εύκολη η ταυτοποίηση.
Οι Calexico, για παράδειγμα, στο "Burning Down the Spark", με τα mariachi πνευστά και τα αλά Tindersticks ορχηστρικά ανθίσματα ή ο Jon Spencer στο honky-tonk/blues ντουέτο του "Ain't No Easy Way" επισκιάζουν την ερμηνεύτρια. Αντίθετα, τόσο ο Morrissey (στο εξαιρετικό "Let Me Kiss You"), όσο και ο Thurston Moore (στο εικονοκλαστικό, σαν άσχημο acid trip, "Momma's boy"), παρ' ότι δεν αποποιούνται εαυτούς, γενναιόδωρα αναδεικνύουν την ερμηνεία της Sinatra. To δε "Two shots of happy, one shot of sad" των Bono & the Edge είχε γραφτεί αρχικά για τον Frank και έτσι έπρεπε να μείνει. Πιο κοντά στο ύφος της Sinatra, όμως, είναι το groovy "About a fire" και το αέρινο "Bossman" και τα δύο από μη γνωστούς συνθέτες. Δε θα ήταν κακή ιδέα η κυκλοφορία ενός Vol. 2 με συνθέτες όπως Primal Scream, Lydia Lunch, Blondie, Stereolab, Pixies κ.α.
