Το σεβαστό πρωτόδικο δικαστήριο του Avopolis καλείται να εκδικάσει την υπόθεση “Working For The Man”, κατά πόσο ήταν απαραίτητη η κυκλοφορία αυτής της διπλής συλλογής με ηχογραφήσεις των Tindersticks από το ’92 και το ’99. Άρχεται η συνεδρίαση!
Πολιτική Αγωγή: Ας ξεκαθαρίσουμε εξ’αρχής πως δε θα είχαμε κανένα ρόλο σε αυτή την υπόθεση, εαν το “Working For The Man” ήταν μια πρώτη συλλογή υλικού των αγαπημένων μας (ναι κύριοι ένορκοι, των αγαπημένων μας τονίζω – και σβήστε αμέσως από τα πρόσωπά σας αυτό το ειρωνικό μειδίαμα, γιατί κανείς από εσάς δε μπορεί να γνωρίζει πόσο βάλσαμο στάλαξαν σε μια ραγισμένη καρδιά όταν το χρειαζόταν!) Tindersticks. Προηγήθηκε όμως, πρίν κάμποσα χρόνια μιά άλλη συλλογή, το εξαίρετο “Donkeys”, το οποίο συγκέντρωσε όχι μόνο τα singles των Tindersticks (π.χ “Patchwork”, “Marbles”, “City Sickness”, κα) αλλά και διάφορες άλλες ηχογραφήσεις τους περιορισμένης κυκλοφορίας (όπως π.χ το “10”, “Kathleen”, το δωρεάν προσφερόμενο μαζί με το δεύτερο άλμπουμ τους 7” “Plus de liaisons” κ.α). Λίγο πολύ το ίδιο κάνει και η νέα αυτή διπλή συλλογή με τη μηδαμινή προσθήκη 2 συνθέσεων από τη soul φάση του “Simple Pleasure” (“Can We Start Again” κ’ “I Know That Loving”) – πράγμα απόλυτα φυσικό, μια που το “Donkeys”, κυκλοφόρησε πρίν αυτό το τέταρτο στούντιο άλμπουμ των Tindersticks – και μιας ορχηστρικής εκτέλεσης του “For Those” (αρχικά b – side του “Marbles”). Ποιός ο λόγος, λοιπόν, για να αποκτήσεις αυτό το διπλό cd; Αν υποθέσουμε δε, πως κάποιος δεν έχει αυτήν την πρώτη συλλογή, γιατί να μην την αποκτήσει; Όπου στο κάτω – κάτω θα βρει και το “A Marriage in Heaven” (ένα ντουέτο με την Isabella Rosselini που κυκλοφόρησε από το Rough Trade Singles Club) που δεν υπάρχει στο “Working For The Man”;
Αδυνατούμε να κατανοήσουμε ποιά ανάγκη – καλλιτεχνική εννοείται! – οδήγησε σε αυτήν την κυκλοφορία. Αν και υποψιαζόμαστε την ιδιοτελή σκοπιμότητα, δε θα περάσουμε σαφή κατηγορία, αφήνοντας σε σας τους ενόρκους την ετυμηγορία.
Συνήγορος Υπεράσπισης: ο συνάδελφος της πολιτικής αγωγής, κύριοι ένορκοι, σκόπιμα απέφυγε να σας πληροφορήσει πως αυτή η νέα συλλογή είναι πλουσιότερη σε υλικό από το “Donkeys”. Και αν στο πρώτο cd (με βάση τα singles) ισχύουν αυτά που είπε ο αγαπητός συνάδελφος, στο δεύτερο cd ο υποψήφιος αγοραστής/ακροατής θα βρεί συγκεντρωμένα κάμποσα b–sides (“Benn”, “The Bullring”, “E – Type Joe”, “I’ve been loving you too long”), ηχογραφήσεις περιορισμένης κυκλοφορίας (όπως το single “Harry’s Dilemma” στη 5th Pop, τη διασκευή στο “Here” των Pavement και στο “Kathleen” του Townes Van Zandt), όπως επίσης και εναλλακτικές ηχογραφήσεις (π.χ η αυθεντική single εκτέλεση του “Ulksy Teeth” από το ’92). Με μια τόσο πλούσια προσφορά είναι άδικο να απορρίπτεται μια τέτοια προσφορά. Γι αυτό ζητώ και απο εσάς τους ενόρκους την απαλλακτική ψήφο σας!
Πολιτική Αγωγή (δευτερολογία): Οι αρχαίοι πρόγονοι μας δίδαξαν πως «ουκ εν τω πολλώ το εύ». Επομένως, κριτήριό μας πρέπει να είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Μιλώντας ως μέγα φαν της μπάντας (και σας παρακαλώ, για μια ακόμα φορά, σκουπίστε από το πρόσωπό σας αυτό το σαρδόνιο χαμόγελο), αλλά όχι ως κάποιος που επιθυμεί να έχει τα άπαντα (σε κάτι τέτοιους τύπους – χωρίς κρίση και μέτρο – θεωρώ πως απευθύνεται το “Working For The Man”, νομίζω πως πολλές από τις ηχογραφήσεις του δεύτερου cd αν μη άχρηστες, αχρείαστες. Π.χ η διασκευή στο “I’ve been loving you too long” του Otis Redding είναι μέγα έγκλημα, ενώ αρκετά από τα b-sides είναι σύντομα, αδιάφορα instrumentals. Αυτά που πραγματικά αξίζουν (το στοιχειωμένο “Kathleen”, το “Here”, το “Plus de liaisons” – αυτό το τελευταίο, έτσι για το ύφος του!) υπάρχουν και στο “Donkeys”. Επομένως...
Πρόεδρος: Ένορκοι καλείστε να αποφασίσετε. Η κρίση είναι δική σας. Όπως έλεγε και ένας «μεγάλος», κριτής είναι ο λαός. Εγώ, πάντως, πάω να ακούσω το “Working For The Man”. Καλή απόφαση!
CD1: Αριστούργημα
CD2: Μετριο
