Η αγριεμένη τραγουδιστρια των Fuck-Off Machete, Natasha Noramly, δεν είναι άλλη από την μπασίστρια των Ganger για ένα φεγγάρι (δεν την είχε από την αρχή, αλλά ένα χρόνο πριν μας αφήσει, με το άλμπουμ Hammock Style για αποχαιρετισμό), ενός σκοτσέζικου post-rock κουαρτέτου που έμεινε στη σκιά των Mogwai.
Ο ήχος της νέας μπάντας, που σχημάτισε με τον drummer Callan Dickson και τον Paul Mellon, δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας: Noisy, βρώμικα, πολλές φορές θυελλώδη indie-rock κομμάτια, με το μένος των Sonic Youth, των Veruca Salt, των Girls Against Boys και ενίοτε των Mogwai (δεν είναι τυχαία η παρουσία του Andy Miller στην παραγωγή).
Τις λέξεις φτύνει ως άγριο και σέξυ παράλληλα θηλυκό η Natasha, οδηγώντας την γνωστή slow/fast κούρσα που ήταν κλασική στα 90s. Φωνάζει, προσκαλεί, προκαλεί, ψιθυρίζει, πάντα συλλαβιστά, ακολουθώντας τους noisy rock ρυθμούς της μπάντας και θυμίζοντάς μας ακόμα και την PJ Harvey. Κάπου στα μισα παραδίδει και το μικρόφωνο, συμβάλλοντας στο να χαμηλώσει η ένταση, αλλά η απουσία της δεν κρατά για πολύ, αφού το πιο χορταστικό κομμάτι έγκειται στην έκφραση του θυμού και της απόγνωσης μέσα σε κύματα κλασικού Αλμπινικού indie-rock.
Οι λάτρεις του είδους μπορεί και να το λιώσουν, με δύο-τρία (αναπόφευκτα) skips...
