Τα πρώτα φωνητικά του ομώνυμου κομματιού με γύρισαν πίσω δύο καλοκαίρια, σε μία από τις ατέλειωτες υπηρεσίες μου ως παλαίουρας δόκιμος έφεδρος αξιωματικός (sic) του ελληνικό Στρατού, στη Λαμία. Ως αξιωματικός υπηρεσίας συνήθιζα να κλειδαμπαρώνομαι σε ένα δωμάτιο με ένα αναπαυτικότατο (τηρουμένων των αναλογιών) κρεβάτι, ένα στυλό, μπόλικα χαρτιά, μια στοίβα από cd και ένα cd player με ηχεία -κανονική εγκατάσταση δηλαδή. Προσπαθούσα, βέβαια, να κρύψω όσο ήταν δυνατόν τη γνώμη μου για την τεράστια αηδία που ονομάζεται Ελληνικός Στρατός, που μόνο να επιβεβαιωθεί μπορούσε μέσα από το απολύτως απαξιωτικό και αντιπαραγωγικό του "σύστημα" (ή καλύτερα τη δικαιολογία για την έλλειψή του), αλλά όταν καλείσαι να επιτύχεις τα βασικά (π.χ. να μη γκρεμιστεί το κτίριο από τους στρατιώτες, να μην φύγει σύσσωμο το περιεχόμενα του πυροσβεστήρα προς τους νέους που κάνουν δοκιμαστικές παρελάσεις, να μην αισθανθούν οι εκπαιδευόμενες 20χρονες -λαχταριστές- λοχίες ότι μπήκαν στο λάκκο με τα λιοντάρια κ.α.), χρειάζεται να ενδιαφερθείς και λίγο για το τί συμβαίνει στο χώρο ευθύνης σου.
Όπως, βέβαια, υποπτεύεστε, συνήθως σημειωνόταν παταγώδης αποτυχία και στα βασικά, ωστόσο την απογευματινή ώρα της ακρόασης των νέων cd και της συγγραφής σε μια κόλλα χαρτί των εντυπώσεών μου (κατόπιν, στο σπίτι, τα έγραφα στον υπολογιστή, προκειμένου να ανέβουν και στο Avopolis) δεν την έχανα με τίποτα, και το στρατόπεδο να άδειαζε ερήμην μου (που πάλι γινόταν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Δεν θα ξεχάσω, λοιπόν, ένα από αυτά τα καλοκαιρινά απογεύματα που πέρασα εκεί ακούγοντας ξανά και ξανά το δροσερό μείγμα electronica-soul των As One, ή για να ακριβολογούμε, του κυρίου Kirk Degiorgio. Μια άσκηση στα όρια δύο διαφορετικών κόσμων, εκεί όπου οι (ακόμα και) techno αγάπες του Degiorgio δεν γλυκοκοιτάζουν απλώς τη soul, αλλά τη φέρνουν στο παγερό τοπίο των υπολογιστών. Το αποτέλεσμα ήταν από καλό ως απολαυστικό εκεί, με τα φωνητικά να έχουν τη μερίδα του λέοντος στο να μας πείσουν για τη soul διάσταση.
Εδώ όμως έχουμε κάτι παραπάνω. Και η δομή των κομματιών πολλές φορές βοηθά για να μιλήσουμε πάλι για μια παρόμοια υφολογική άσκηση και ακόμα περισσότερο για ένα επιτυχές αποτέλεσμα. Δεν είναι μόνο τα υπέροχα R&B φωνητικά του ίδιου του Mike Milosh, είναι όλο το άλμπουμ που ενώνει τους δύο κόσμους ακόμα πιο ταιριαστά και σε στιγμές εύστοχης ευρηματικότητας -έστω και καλά κρυμμένες στον εσωστρεφή ηχητικό κόσμο του- προκαλεί ενθουσιασμό.
Λιγότερο "έξω καρδιά", λοιπόν, από το project του Degiorgio, εξίσου cool και περισσότερο soulful. Ήτοι, η IDM συναντά την R&B και οι Boards of Canada την Sade. Ναι, τη Sade, μ' αυτό το εκ πρώτης όψεως κλινικά cool ύφος, πίσω από το οποίο υπολανθάνει άπλετο συναίσθημα, στέλνοντας ευφορικά κύματα στον ακροατή.
Αυτή τη φορά, λοιπόν, θα ήθελα να ακούσω κάτι τέτοιο, όχι σε ένα κρεβάτι με χαραγμένα τα γράμματα Ε.Σ., αλλά στην παραλία, παρακολουθώντας το ηλιοβασίλεμα με τον έτερον ήμισυ (λέμε τώρα...). Το να πω, μάλιστα, τις τεχνικές λεπτομέρειες (π.χ. ότι το ρυθμό του "Your Voice" κρατούν γυαλιά που σπάνε και μπουκάλια μπύρας που "τσουγκρίζονται"), ή από την άλλη να γκρινιάξω για 2-3 κομμάτια που θα μπορούσαν και να λείπουν, είναι μάλλον περιττό. Κάντε click, λοιπόν, εδώ και πάρτε μία γεύση από το ομώνυμο κομμάτι εδώ. Υπάρχει mp3 σε 128kbps.
