Αν θέλαμε να εντοπίσουμε ένα group το οποίο παίζει στη δικιά του αποκλειστικά κατηγορία, μακριά από ηχητικές συγγένειες, αυτό είναι οι Black Dice. Ακόμα και αν είχαμε εντάξει πέρσι το Beaches & Canyons σε μια μετα-ψυχεδελική θορυβώδη κατηγορία, το καινούργιο τους Creature Comforts ξεφεύγει εντελώς. Επί 45 λεπτά οι Black Dice παίζουν με τα μπουτόν των ενισχυτών τους και περιεργάζονται σα δαιμονισμένοι ότι όργανο πέφτει στα χέρια τους.
Κυριεύονται από τους ήχους και τους θορύβους που μανιωδώς παράγουν, λες και έχεις βάλει σε ένα studio ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή επαφή με τη μουσική του εικοστού αιώνα αλλά παθιάζονται με τους ήχους που βγάζουν. Με κάτι τέτοιους δίσκους δεν θέλει και πολύ να ξεσπάσουν συζητήσεις και διαφωνίες για το τι είναι και τι δεν είναι μουσική (βλέπε community). Δεν ακολουθεί, ούτε καν προσεγγίζει κάποια από τις γνωστές φόρμες της rock μουσικής, αλλά αποτελεί ένα δείγμα ελεύθερου αυτοσχεδιασμού.
Οι Black Dice αρέσκονται στο να παίζουν με τα πεντάλ και τα delay των ενισχυτών τους, με αποτέλεσμα οι κιθαριστικές συγχορδίες τους να ακούγονται εξωπραγματικές. Από την άλλη πάλι οι ήχοι τους είναι κατά βάση αναλογικοί και δεν έχουν το θόρυβο ως αυτοσκοπό. Το Creature Comforts θα μπορούσε να είναι ενιαίο στη 45λεπτη διάρκεια του, αφού οι εναλλαγές στα κομμάτια πρακτικά δε σημαίνουν τίποτα παρά μερικές μικρές διαφορές στα μοτίβα που χρησιμοποιούνται.
Η όλη ακρόαση του δίσκου είναι μια μικρή περιπέτεια στη οποία ή συμμετέχεις ολοκληρωτικά ή μένεις εντελώς απέξω. Ακροάσεις στο background αποκλείονται ασυζητητί. Άρα οι μυημένοι στη μουσική των Black Dice θα έχουν κάθε λόγο να μείνουν ικανοποιημένοι (ακόμα και αν ίσως το Creature Comforts δεν φτάνει στα standards του Beaches & Canyons). Οι υπόλοιποι θα πρέπει να κάνουν αρκετές ‘ασκήσεις θάρρους’ πριν κάνουν το βήμα προς τη μουσική των Black Dice … αλλά από την άλλη κανέναν δεν έβλαψε να δοκιμάζει που και που και κάτι το διαφορετικό.
