Τα τελευταία χρόνια η κυκλοφορία μουσικών συλλογών γύρω από την world/ethnic μουσική έχει σημειώσει αξιοσημείωτη άνοδο χωρίς ωστόσο αυτή η τάση να γνωρίσουμε τις μουσικές του κόσμου να συνοδεύεται απαραίτητα από μια ποιοτική -πέρα από την εμπορική διάσταση- προσέγγιση.
Όταν θέλεις να κυκλοφορήσεις μια συλλογή με τραγούδια που να περιέχει μουσικά ακούσματα από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές σκηνές του κόσμου, οφείλεις να διαλέξεις με μεράκι και γνώση εκείνα τα κομμάτια που μέσα τους αντανακλούν την μουσική τους κληρονομιά και στο σύνολό του ο δίσκος να αποτελεί μια μουσική παλέτα όλων των αξιόλογων τάσεων και ήχων του πλανήτη μας. Αυτή η συλλογή καταφέρνει να πετύχει κάτι αξιόλογο: να μαζέψει όλα εκείνα τα κομμάτια που ενώ αντιπροσωπεύουν μια σειρά από δυναμικές μουσικές σκηνές και τάσεις από όλα τα σημεία του πλανήτη, συνάμα είναι πολύ ξεχωριστές για να αφομοιωθούν από την mainstream μουσική βιομηχανία.
Αυτή η συλλογή είναι από τις καλύτερες που κυκλοφορούν εδώ και καιρό γύρω από μουσικές που ενώ κατάγονται από μακρινά μέρη μας φέρνουν τόσο κοντά και μας φαίνονται οικείες. Από το πολύ όμορφο πιάνο φλαμένκο Ρόδο της Κωνσταντινούπολης του Javier Ruibal, αρχίζει μια μουσική περιήγηση στην Βραζιλία και την μουσική σκηνή του Sao Paolo (Miriam Maria), στην πολυαγαπημένη μου Βαρκελώνη και τους Ojos de Brujo, στην μεξικάνικη έρημο του συνιδρυτή των Tuxedomoon, Steve Brown (Νine Rain) και στα κουβανέζικα bolero (Bobi Cespedes). Ακόμη περιέχει συμμετοχή του πάντα δημιουργικού Κ.Β με τις Μεταμορφώσεις του Μάνου Χατιδάκι και μουσικές από το Μάλι, το Κογκό, τις Ινδίες αλλά και τα αραβικά boleroκαθώς και μια διασκευή του Πρακτορείου των Ξαρχάκου-Γκάτσου, αλλά και του περίφημου Libertango του Piazzolla.
Είναι μια συλλογή πραγματικά αξιόλογη και ποιοτική, μια συλλογή η οποία δίχως να καταντάει γραφική όπως πολλές άλλες με τα δήθεν ψαγμένα κομμάτια που περιέχει (συνήθως τυχαία επιλεγμένα που ούτε καν στην χώρα τους δεν ακούγονται!) ο Νίκος Τριβουλίδης μας προσφέρει ποιοτικές μουσικές από όλα τα μήκη του πλανήτη δίχως να πέφτει στην παγίδα της mainstream τάσης που θεωρεί αφελώς πως ότι ακούγεται ως ethnic μάλλον πρέπει να είναι και ψαγμένο.
Αναμένοντας τη συνέχεια...
