Στο πνεύμα της μουσικής παγκοσμιοποίησης και αυτή η κυκλοφορία, στην οποία ένας Ισραηλινός ονόματι Ran Slavin ηχογραφεί για την Πορτογαλική Cronica. Η Cronica παρότι μικρή και νεοσύστατη (πρακτικά οι κυκλοφορίες της ξεκινούν πέρσι) έχει φτάσει σε διψήφιο αριθμό κυκλοφοριών, πολλές από αυτές μάλιστα αξιόλογες. Επιπλέον δεν αρκέστηκε σε αυτό, αλλά ξεκίνησε και μια σειρά από cd με τίτλο Product Series στα οποία ο συνδυάζονται 2 διαφορετικές κυκλοφορίες του σε μια συσκευασία, της οποίας το artwork αναλαμβάνει ένας προσκεκλημένος γραφίστας. Σύμφωνα με τις σημειώσεις στο ένθετο η ιδέα πίσω από την Product Series είναι μια προσαρμογή των split βινυλίων στη μορφή του cd, η οποία παρέχει και μεγαλύτερη άνεση χώρου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια η split λογική κάπου χάνεται μια και οι δυο κυκλοφορίες που περιέχονται εδώ (τα Tropical Agent και Ears in Water) ανήκουν στον ίδιο καλλιτέχνη, τον Ran Slavin. Το βιογραφικό του Slavin προδίδει μια ανήσυχη προσωπικότητα μοιρασμένη καλλιτεχνικά μεταξύ της μουσικής και της ψηφιακής εικόνας. Ξεκίνησε συμμετέχοντας σε πειραματικά rock σχήματα, για να καταλήξει από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας στην ηλεκτρονική μουσική και τον συνδυασμό της με την κινούμενη εικόνα. Χρησιμοποιεί την ίδια φιλοσοφία και στις δυο πλατφόρμες, εξερευνώντας νέες περιοχές, αποδομώντας και αυτοσχεδιάζοντας, είτε το αντικείμενο του είναι ο ηχητικό είτε οπτικό είτε και τα δυο ταυτόχρονα. Η φιλοσοφία είναι κοινή, τα εργαλεία ομοίως (οι υπολογιστές βέβαια με το κατάλληλο software) οπότε γιατί να μην αρχίζουν να επεκτείνονται οι καλλιτέχνες και προς τις δυο αυτές κατευθύνσεις.
Ίσως το μόνο που περιορίζει τον Slavin είναι η φύση του μέσου που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το cd. Οπότε ας επικεντρωθούμε στην ηχητική του πλευρά έτσι όπως παρουσιάζεται στο Product 02. Στα 9 tracks και σχεδόν 45 λεπτά του Tropical Agent ο Slavin διακατέχεται από φουτουριστικές διαθέσεις, δημιουργώντας με τον υπολογιστή του ηχοχρώματα που ακούγονται αρκετά εξωπραγματικά, παρόλο που πολλές φορές για πρώτη ύλη έχει την κιθάρα. Επεξεργάζεται τους ήχους της όμως με αρκετά επιθετικό τρόπο θυμίζοντας μια βίαιη εκδοχή του Fennesz. Όσο προχωράει ο δίσκος οι ψυχροί αστικοί ήχοι εντείνουν την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, κάνοντας το όλο concept να μοιάζει με επίδοξο soundtrack του Metropolis.
Μετά από 30 δευτερόλεπτα σιγής, γίνεται το πέρασμα στο 5 tracks (και 25 λεπτά αυτή τη φορά) του Ears in Water. Εδώ ο ήχος γίνεται λιγότερο επιθετικός, πιο μινιμαλιστικός και ατμοσφαιρικός. Βέβαια η διαθέσεις συνεχίζουν να είναι σκοτεινές, αλλά κανέναν δεν ενόχλησε αυτό, ειδικά όταν βρίσκεται σε μια μεγαλούπολη εν μέσο καλοκαιριού. Το δεύτερο μέρος αποτελεί τη φυσική συνέχεια του πρώτου, σε ένα αρκετά ομοιογενές παρότι μακροσκελές σύνολο. Το μελωδικό ‘Piano’ που κλείνει το δίσκο, υποδέχεται την πρώτη πρωινή ελπιδοφόρο ηλιαχτίδα να πέφτει πάνω σε ένα κατεστραμμένο βιομηχανικό τοπίο. Ας σταματήσω όμως εδώ πριν με κατηγορήσετε για καλπάζουσα φαντασία…
Το Product 02 είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση με πολλούς αποδέκτες. Αφενός μεν τις μικρές εταιρίες που ακόμα και αν βρίσκονται σε απομακρυσμένα σημεία του χάρτη όπως η Πορτογαλία (και προφανώς η Ελλάδα) μπορούν να επιβάλουν το δικό τους μουσικό στίγμα και αφετέρου δε τους καλλιτέχνες που χωρίς να δεσμεύονται σε πλατφόρμες και μέσα μπορούν να εκφράζουν τις προσωπικές τους ανησυχίες.
