Ο Stephen Duffy είναι μια από τις συμπαθέστερες φιγούρες που γέννησε η Βρετανική ποπ την τελευταία δεκαπενταετία, και από τις πλέον ταλαντούχες για να μην ξεχνιόμαστε!
Το ξεκίνημά του τον βρήκε να ηγείται των Duran Duran, μια θέση που δεν κράτησε για πολύ και σίγουρα όχι όταν κατακτούσε με τη μουσική της την υφήλιο. Έβγαλε τα δικά του άλμπουμ νεανικής ποπ κάτω απ’ το όνομα Stephen “Tin Tin” Duffy με τα οποία γνώρισε κάποιες μικρές επιτυχίες – σε καμία περίπτωση του μεγέθους της προηγούμενής του μπάντας! – και στη συνέχεια έφτιαξε τους Lilac Time. Κυκλοφόρησε και μ’ αυτούς μια σειρά από άλμπουμ, τόσο για λογαριασμό της «πολυεθνικής» Fontana, όσο και για τις Creation και Cooking Vinyl. Ενδιάμεσα έβγαλε και τρία ακόμη άλμπουμ με το όνομά του, το ένα σε συνεργασία με τον σπουδαίο μα και ανοιχτόμυαλο βιολιστή κλασικής μουσικής Nigel Kennedy, ενώ απ’ το βιογραφικό του δεν λείπουν οι πάμπολλες συνεργασίες με άλλους μουσικούς και συγκροτήματα, με σπουδαιότερες αυτές στο σχήμα των Me Me Me (παρέα με τον κολλητό του Alex James από τους Blur) και των Devils (με το παλιό του φιλαράκι Nick Rhodes από τους Duran Duran!).
Με το “Keep Going”, μοιάζει να μιλάει στον εαυτό του και να τον παροτρύνει να συνεχίσει να γράφει και να παίζει μουσική, παρά την σχετική άγνοια του κόσμου για τη δουλειά του. Ο Duffy έχει διανύσει μεγάλη απόσταση μέσα στη μουσική βιομηχανία και αυτό που παρουσιάζει εδώ, δείχνει να είναι το απόσταγμα της λυρικής του τέχνης, ολόκληρη η εμπειρία του από τον κόσμο του τραγουδιού σε δώδεκα κομμάτια (συν ένα ακόμη κρυφό). Έχει τον έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελέσματος, το οποίο σαν ύφος κινείται στην αφηγηματική τραγουδοποιία, με στοχαστική διάθεση και ηχητικές αναφορές στην αμερικάνικη σχολή. Είναι σχετικά εύκολο να το βρείτε βαρετό, μιας και πρόκειται από εκείνο το είδος όπου η αληθινή δύναμη των συνθέσεων αναδεικνύεται με την επαναληπτική ακρόαση του δίσκου. Το ότι αργά ή γρήγορα οι μελωδίες θα σας αιχμαλωτίσουν είναι δεδομένο, αφού ο Stephen Duffy, να το επαναλάβουμε, είναι μάστορας στο χώρο του και δεν έχει επιβιώσει εδώ και τόσα χρόνια στην πιάτσα τυχαία.
Δώστε λοιπόν μια παραπάνω ευκαιρία στο περιεχόμενο του δίσκου και ίσως γίνει από τους αγαπημένους σας της χρονιάς. Κάτι τέτοιο τουλάχιστον συνέβη σε μια μεγάλης κυκλοφορίας Γερμανική εφημερίδα, όπως μας πληροφορεί ένα αυτοκόλλητο στο εξώφυλλο, αν αυτό σας λέει κάτι ή μπορεί να σας πείσει για κάτι...
