Το ότι το Βερολίνο είναι από τα μεγαλύτερα φυτώρια ταλέντων στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής (λέγε με electronica) είναι παγκοσμίως γνωστό. Στο παραπάνω προσθέστε και το γεγονός ότι ο εν λόγω κύριος ξεχώρισε με άνεση μέσα απ’ τον κατάλογο της ούτως ή άλλως ξεχωριστής ετικέτας City Centre Offices, οπότε γίνεται εύκολα κατανοητό πως μιλάμε για μια ιδιαίτερη περίπτωση.
Ετούτο είναι το πρώτο του άλμπουμ, κυκλοφορημένο το 2001, ενώ δύο χρόνια αργότερα επανήλθε με το εξίσου καλό “A Strangely Isolated Place”. Και στα δύο, μπολιάζει με θαυμαστό, αξιοζήλευτο τρόπο τους ηλεκτρονικούς ήχους με την αιθέρια ποπ που μάθαμε και αγαπήσαμε από κλασικά πια ονόματα όπως οι Cocteau Twins, οι Slowdive ή ακόμη και κάποιοι σαν τους Pell Mell για παράδειγμα από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Schnauss δεν λυπάται το χρόνο που έχει στη διάθεσή του, αφήνει τις συνθέσεις του να απλωθούν στο χώρο που εκείνες χρειάζονται, γι’ αυτό και όλες – έξι στον αριθμό – εκτείνονται από τα εξίμιση λεπτά κι επάνω, αλλά το βασικό είναι ότι ποτέ δεν βαρυγκωμάς για τη διάρκειά τους, το αντίθετο μάλιστα.
Όλα τα κομμάτια έχουν μέσα τους μια ταξιδιάρικη αίσθηση που σε κάνει να αποζητάς περισσότερη από την περιπέτεια και τη θαλπωρή των ήχων του. Ευπρόσδεκτα προβλέψιμο κάποιες φορές αλλά πάντα απολαυστικό, το “Far Away Trains Passing By” είναι όμορφο όσο και η εικόνα που περιγράφει ο τίτλος του, μόνο που σε κάνει να θέλεις να είσαι μέσα στα τραίνα αυτά, με ένα walkman στην τσέπη, ακουστικά στα αυτιά, και τη μουσική του σαν σάουντρακ.
Ακούγεται τέλειο, μήπως θα πρέπει να επιδιώξω να το κάνω κάποια στιγμή σύντομα;
