Όταν πριν από λίγα χρόνια είχα κάνει μια τηλεφωνική συνέντευξη με τον Robert Forster των Go Betweens και τον είχα ρωτήσει ποια από τις τότε πρόσφατες κυκλοφορίες τον είχε εντυπωσιάσει, χωρίς να το σκεφτεί καθόλου μου είχε απαντήσει «το “United” των Phoenix!». Αυτός από μόνος του είναι πιστεύω ένας πολύ ισχυρός λόγος για να τσεκάρει κανείς τη δουλειά του Γαλλικού κουαρτέτου.
Αν δεν σας φτάνουν τα άνωθι διαπιστευτήρια, τότε προσθέστε και τη συμμετοχή τους στο σάουντρακ της πρόσφατης ταινίας της Sophia Coppolla “Lost In Translation” με το καταπληκτικό τους σινγκλ “So Young” από το προαναφερόμενο άλμπουμ, και ίσως να έχετε ήδη πειστεί ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο να τους ακούσετε. Ακόμη κάτι σας προβληματίζει σχετικά με την αξία τους;
Βάλτε το “Alphabetical” να παίζει και βάζουμε στοίχημα ότι δεν θα έχετε το κουράγιο να το διακόψετε πριν από το τέλος του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ποπ μουσική υψηλής κλάσης, με μελωδίες που σε κάνουν να χάσεις το μυαλό σου, με μια γλυκύτητα που ποτέ δεν γίνεται ενοχλητική και ποτέ δεν σε κάνει να καταριέσαι για την ανάγκη των μουσικών να επικαλύπτουν τα τραγούδια τους με συνθετική ζάχαρη, μόνο και μόνο για να αυξήσουν τις πιθανότητες να γνωρίσουν επιτυχία και να ακουστούν από περισσότερους ανθρώπους, με μια αμεσότητα που σε πείθει για το αγαθό των προθέσεών τους, με μια τσαχπινιά που προδίδει ότι, εκτός των άλλων, έχουν απόλυτη γνώση του σκοπού και των αναγκών που καλείται να καλύψει η ποπ μουσική.
Παρά το γεγονός ότι δυσκολεύομαι να διώξω από το μυαλό μου τη σκέψη ότι, όπως και οι συμπατριώτες τους Air, πρόκειται στην ουσία για επιστήμονες του ήχου, από την άποψη ότι ξοδεύουν μεγάλο διάστημα από το χρόνο που τους δίνεται για να ηχογραφήσουν το δίσκο τους γύρω από την κατασκευή του ήχου μετά από τη σύνθεση του κάθε κομματιού, δεν μπορώ και να μην δηλώσω ότι με γοητεύει τόσο πολύ το τελικό αποτέλεσμα, που στην τελική δεν με ενδιαφέρει και καθόλου εάν πρόκειται για ένα διαβολικά καλοκατασκευασμένο βιομηχανικό προϊόν! Είναι προφανές ότι έχουν διαβάσει καλά το μάθημά τους, κι ότι έχουν ακούσει πολύ μουσική και την έχουν αφομοιώσει ακόμη καλύτερα. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς ενορχηστρώνουν τόσο ιδιοφυώς τη μουσική τους, που να φέρει μόνιμα ανάμεσα στις νότες της ένα ανάλαφρο αέρα από τις σπουδαιότερες ποπ στιγμές της δεκαετίας του ’70 – ναι, και οι Abba είναι συχνά παρόντες εδώ! – μα και να στοιχειοθετεί παράλληλα το ιδανικό ηχητικό τοπίο μιας ιδεώδους αστικής διαβίωσης του παρόντος και το μέλλοντος. Αν η μουσική των Phoenix ήταν το καθημερινό μας σάουντρακ, η ζωή μας θα ήταν ομορφότερη και περισσότερο ηλιόλουστη – ακόμη κι αν μιλάμε για τη σχεδόν μόνιμα ζεστή από τον ήλιο χώρα μας!
Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να σημειώσουμε για το “Alphabetical” είναι ότι δεν διαφεύγει από τους δημιουργούς του να υπογραμμίζουν έντεχνα στα τραγούδια τους την καταγωγή τους, με άλλα λόγια κατά τη διάρκειά του νοιώθεις το γαλλικό τους χαρακτήρα να αναδύεται από τις συνθέσεις. Σ’ αυτό βοηθάει και το ότι πολλά σχήματα από τη χώρα μας έχουν γίνει γνωστά, οπότε ακούγοντας το εναρκτήριο “Everything Is Everything” για παράδειγμα, στο μυαλό έρχονται οι Daft Punk, όχι σαν ήχος αλλά σαν τραγουδοποιοί. Επίσης, εκείνο που στιγματίζει το χαρακτήρα του δίσκου είναι η ξεκάθαρη αγάπη τους για το ρυθμό, είτε αυτός προέρχεται από τη disco (χωρίς υπερβολές) και το funk (με συνετή προσέγγιση, γνωρίζουν καλά ότι μπορούν μονάχα να το αγγίξουν στην περιφέρειά του και όχι να φτάσουν στην καρδιά του!).
Σε ίσες ποσότητες 10cc, Steely Dan και Todd Rundgren μαζί με όλους τους επιφανείς σύγχρονους αναβιωτές της αληθινά ξεχωριστής ποπ τραγουδοποιίας, όπως ο Brendan Benson ή o Ben Folds, διαμέσου νεφών από την τρέχουσα ανάλαφρη r & b εποποιία (βλέπε “(You Can’t Blame It On) Anybody”), το “Alphabetical” είναι τόσο δεινά φτιαγμένο που αφήνει τον ανταγωνισμό πολύ πίσω. Ετούτοι εδώ οι Γάλλοι μας κοροϊδεύουν μου φαίνεται: δεν έχουν καμία σχέση με το αλφάβητο, αλλά κατέχουν δοκτορά στον τομέα τους!
