Η αλήθεια είναι ότι το overdose από hip-hop και R&B συλλογές έχει φτάσει πλέον σε οριακά επίπεδα. Δεν προξενεί βέβαια εντύπωση το ότι η συντριπτική πλειοψηφία εξ αυτών προέρχονται από μία και μόνο εταιρία, τη Universal, αφού χρόνια τώρα έχει τα ηνία σε παραγωγές και hits (πλέον και με την Def Jam να υπογράφει και την επαρχία του chart-oriented hip-hop, φτάνοντας μέχρι τα δικά μας Ημισκούμπρια και τους Goin' Through), και συνεπώς το ρόστερ της έχει λάβει διαστάσεις μονοπωλιακές. Μπορεί λοιπόν άνετα να κάνει επίδειξη δύναμης κυκλοφορώντας το δεύτερο μέρος μιας συγκεντρωτικής συλλογής, αφιερωμένης στο είδος, έστω κι αν το κάνει λίγο ...πρόχειρα, για το μέγεθος των ονομάτων που περιλαμβάνει.
Τουτέστιν: Ελαφρώς πρόχειρο και κακόγουστο εξώφυλλο κι επιλογές αμήχανες που περιλαμβάνουν σε μία έκδοση από J.Lo ως Public Enemy. Η δεύτερη συλλογή λοιπόν αναλώνεται στο πρώτο της cd σε επιλογές hits με ημερομηνία λήξης πιο σύντομη κι από επιτυχίες της Σαμπρίνας, ήτοι "Ride Wit Me" (Nelly), "Rock Wit U" (Ashanti), "I'm Real" (J Lo), νερόβραστες συνεισφορές του R Kelly, αλλά και ομολογουμένως σούπερ και φρέσκα χορευτικά κομμάτια, αλλά με το σταγονόμετρο (με κορωνίδα το "Shut Up" των Black Eyed Peas που ανοίγει και το cd). Κάτι "Be Faithful" (Fatman Scoop feat. The Crook), "In Da Club" (50 Cent), "Never Leave You" (Lumidee), "Turn it Up (Remix) / Fire It Up" (Busta Rhymes), "Work It" (Missy Elliott) και "X Gon' Give it to ya" (DMX), είναι σε θέση να σώσουν το μη ενημερωμένο dj επαρχιακής ντίσκο για την άνοιξη (πολλώ δε μάλλον και για το καλοκαίρι που λειτουργεί ως best-of της σεζόν), αμφιβάλλω όμως αν το ίδιο ασπαστούν και οι άμοιροι πελάτες που πλέον έχουν απωλέσει κάθε έννοια υπομονής...
Το δεύτερο cd πάει στα σίγουρα με πραγματικά κλασικά κομμάτια του hip-hop, τα οποία επιλέγονται από τον τεράστιο κατάλογο της εταιρίας. Κι όταν λέμε κλασικά εννοούμε "I Ain't Goin' Out Like That" (Cypress Hill), "Fight the Power" (Public Enemy), "Still Dre" (Dr.Dre feat. Snoop Dogg), "Hypnotize" (The Notorious B.I.G.), "Mama said knock you out" (LL Cool J), "White Lines" (Grandmaster Flash & Melle Mel), "Express Yourself" (NWA), "Wild Thing" (Tone Loc), και "Brass Monkay" (Beastie Boys).
Ανάμεσα σ' αυτά υπάρχουν και κομμάτια που κάηκαν σε χρόνο ρεκόρ στην εποχή τους (όπως το "It's like that" και το "Gangsta's Paradise") και χρειάζεται ομαδική θεραπεία ακόμα και στον πιο αμύητο για να μην πατήσει το πλήκτρο skip, αλλά κι επιλογές όπως το ξεχασμένο "Buffalo Stance" της Neneh Cherry που κάποτε χορευόταν σαν τρελό και μας έκαναν να ξανακούσουμε με νοσταλγία μετά από πολλά χρόνια το ντεμπούτο της με τίτλο "Raw Like Sushi" το οποίο πίσω στα 1989, ένωνε με τον πιο ευφυή τρόπο τη rap, την ποπ και την τότε χορευτική μουσική.
Το δε "People Everyday" μας γύρισε σε άλλο ένα hyped και πολυακουσμένο άλμπουμ για το σωτήριο έτος 1992, το "Three Years, Five Months and Two Days in the Life of...", μία ξεχωριστή και άκρως επιδραστική απόπειρα να συνδυάσουν hip-hop, funk, soul και blues με πολιτικό και κοινωνικό στίχο. Ίσως δε θα ήταν καλύτερο να είχε επιλεχθεί είτε το πρώτο single που τους έκανε διεθνείς αστέρες, το "Tennessee", είτε το πιο upbeat κομμάτι του δίσκου, "Mr. Wendal", αλλά γούστα είναι αυτά -άλλωστε ίσως υπάρξει και Hip-Hop 3.
Η τελευταία ευχάριστη έκπληξη έρχεται από άλλον ένα ξεχασμένο και παρεξηγημένο ελαφρώς, τον Young MC, τον οποίο η εγχώρια εμβρυακή εμπορική χιπ χοπ φαίνεται να λάτρευε στα 90s. Αυτός ήταν άλλη μια success story αφού συνεργάστηκε με τον Tone Loc στο "Wild Thing" και το "Funky Cold Medina" και μετά κυκλοφόρησε το δικό του "Bust a Move". Ήξερε λοιπόν πως να γράφει ένα χιουμοριστικό και χορευτικό χιτ που ακούγεται εξίσου ευχάριστα τόσα χρόνια μετά. Εδώ εκπροσωπείται από το "Know How" με το χαρακτηριστικό από τα late 80s μπιτάκι του.
Η συλλογή, φυσικά, δεν επιδέχεται βαθυστόχαστης κι ενδελεχούς κριτικής, παρά τη φλυαρία μου. Είναι ένα διπλό άλμπουμ που απευθύνεται στον μη μυημένο με το είδος, πλασάροντάς του μερικά από τα μέτρια χιτάκια της εποχής, μπλεγμένα με χιλιοακουσμένα των δύο τελευταίων σεζόν (στις οποίες τα R&B parties έχουν το δικό τους residency στα clubs), αλλά και με κράχτες τα κλασικά hip-hop κομμάτια, αν κανείς δεν τα έχει αποκτήσει σε κάποια από τις πολλές συλλογές που τα περιέχουν και τα ανακυκλώνουν ...επικίνδυνα.
