Αυτό το δισκάκι έπρεπε να φέρει ένα αυτοκόλλητο με την σημαία της Αργεντινής, δύο όμορφα γυναικεία χείλια, και ένα σημείωμα: «Προσοχή, μπορεί να σας δημιουργήσει τάση φυγής για μία παραλία της Λατινικής Αμερικής!».
Μην μπερδευτείτε όμως. Δεν πρόκειται για καμιά γλυκανάλατη easy listening συλλογή, αλλά για ίσως ένα από τα ενδιαφέροντα πράγματα που κυκλοφόρησε η έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρουσα ετικέτα της Domino.
Η νεαρά ξανθομαλλούσα, όπως διακρίνετε αν μη τι άλλο εύκολα στο εξώφυλλο του δίσκου, Juana Molina είχε κυκλοφορήσει άλλα δύο albums στην πατρίδα της την Αργεντινή, πριν από το “Segundo” που αποτελεί και το ντεμπούτο της στην παγκόσμια δισκογραφία. Εάν έστω και λίγο πλησιάζουν τον ιδιόμορφο ήχο και την εξαιρετική παραγωγή του νέου της αυτού album, η πιστωτική πρέπει να πάρει θέση δίπλα από το πληκτρολόγιο. Σου μοιάζω υπερβολικά ενθουσιασμένος; Είμαι, αλλά δικαιολογημένα.
Μπορεί να μην καταλαβαίνω λέξη από όσα τραγουδάει και ψιθυρίζει η Juana, αφού τα Ισπανικά μου είναι τόσο καλά όσο και τα Ελληνικά της υποθέτω, αλλά αυτό δεν έχει καθόλου σημασία. Η Molina χρησιμοποιεί την αιθέρια φωνή της, κάτι μεταξύ Rosie Thomas, Chan Marshall και Lisa Germano, (τις λατρεύω και τις τρεις παρεμπιπτόντως), ως κύματα ήχου πάνω από την ακουστική της κιθάρα και τις ασύλληπτες ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις. Και ναι, ok, την ακουστική κιθάρα την καταλαβαίνετε. Οι ηλεκτρονικές ενορχηστρώσεις όμως θέλουν κάποιες επεξηγήσεις…
Η Molina καταφέρνει να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα που συναντάμε σε κυκλοφορίες της Morr. Πολυσύνθετοι και αναρχικοί ηλεκτρονικοί ήχοι, παραμορφωμένα synths, και πάμπολλα έξυπνα ηχητικά στιγμιότυπα που προσφέρουν ένα βάθος και πλούτο στην δημιουργημένη ατμόσφαιρα, όπως ένα σκυλί που γαβγίζει ακατάπαυστα αλλά με ρυθμό και πουλιά που κελαηδούν. Και ενώ φαινομενικά ακούγονται όλα λίγο σκοτεινά και ψυχρά τεχνολογικά, οι ματζόρε πιανιστικοί ρυθμοί και κυρίως η φωνή της Molina απελευθερώνουν μία τέτοια ήρεμη, χαλαρωτική αλλά και χαρούμενη θετική ενέργεια, που θέλεις να την κρατήσεις μέσα σου, για όλο το υπόλοιπο της ημέρας.
Και η ειρωνία… Οι μοναδικοί στίχοι που τραγουδάει η Juana Molina σε όλο το album είναι και αυτοί που κλείνουν τα χορταστικά 70 λεπτά του, τα οποία σίγουρα απευθύνονται σε όλους εμάς που δεν καταλαβαίνουμε την γλώσσα της: “Oh, yes I'm wrong, but you are wronger / Maybe you're right, but I am righter / Because I'm writing this song for you.” Thank you darling.
