Το περιοδικό Kerrang! χαρακτήρισε τούτο εδώ το Νορβηγικό κουαρτέτο μία διασταύρωση Aerosmith και Jane's Addiction, ενώ ουκολίγα ενθουσιώδη σχόλια γράφτηκαν από hard rock και μεταλλικά περιοδικά. Η αλήθεια είναι ότι το ντεμπούτο τους θα ήταν η χαράμας στα 80s. Radio friendly, στρογγυλοποιημένες, μα στέρεες 80s μελωδίες, μερικά κλασικά ριφάκια από τον κλασικό punk rockτσελεμεντέ, ρίχτε πάνω μια στρώση από φορτσάτους Aerosmith από τα 70s και Living Colour και τέλος πετάξτε και λίγο απόnu-metal ξεσπάσματα (σε δύο κομμάτια) για να τα συνδυάσουμε όλα, ώστε να μη μας έρθει ως "αναβίωση" και καθαρίσαμε.
Το καλό με την τετράδα αυτή από το Όσλο είναι ότι όλα τα κομμάτια, έστω κι αν φέρνουν εκατοντάδες άλλα πράγματα στο μυαλό,έστω κι αν μοιάζουν πλέον παρωχημένα, είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και τα εύσημα γι' αυτό αποδίδονταιεξίσου στον Gil Norton πουέχει αναλάβει το κομμάτι της παραγωγής (μας είναι γνωστός από τις δουλειές του με τους Pixies καιτους Foo Fighters), όσο και στην ίδια τη μπάντα που γνωρίζει να φτιάχνει χιτς που θα ξεσηκώσουν στα live.
Βέβαια τις ευφυείς στιγμές των Jane's Addiction ή των Audioslave δεν τις πλησιάζουν, όσο κι αν κοπιάζουν. Είμαι πεπεισμένοςότι αυτή η μπάντα έχει γεννηθεί για να ξεσηκώνει πλήθη στα live της - φανταζόμαστε φόρος τιμής στην 00s έκδοση του 80s hardrock, ικανή βέβαια από μόνη της να δημιουργήσει hype. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...
