Από το 1996 έχουν ενώσει τις δυνάμεις τουςοι Ice Cube, Mack 10 και WC (των WC & the Madd Circle) και ουσιαστικά πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ τους, κάτω από όνομα των Westside Connection, έπειτα από το χρυσό Bow Down, που πρωτοβγήκε στα δισκοπωλεία πριν εφτάμιση περίπου χρόνια.
Κλασικά και σπουδαία ονόματα της rap σκηνής της Δυτικής Ακτής και οι 3 τους, φτιάχνουν έναν δίσκο που διαθέτει αφθονία χιούμορ, αυτοσαρκασμού, αλλά και κεκαλυμμένου θυμού, πάντα ερμηνευμένα με άψογα cool στυλ και φρέσκο ήχο. Και αυτό είναι το περίεργο και το –ταυτόχρονα- σημαντικό εδώ, μιας και εκπροσωπώντας μία σχεδόν «τελειωμένη» -εμπορικά κυρίως- μουσική σκηνή, καταφέρνουν με αυτό το άλμπουμ να της δώσουν μία αρκετά δυνατή ώθηση, ένα κατά κάποιο τρόπο φιλί ζωής αν θέλετε, και να βρωτοφωνάξουν πως το gangsta-rap είναι ακόμα εδώ, επίκαιρο και δυνατό (όχι δεν είμαι μέλος ή φίλος της οικογένειας Παπανδρέου).
Εντάξει, σε κάποιο βαθμό είναι γραφικό το όλο σκηνικό με τα πιστολίδια και τις απειλές, αλλά τα μηνύματα που περνάνε οι 3 rappers εδώ είναι επίκαιρα, έχουν λόγο και αιτία και μάλιστα σοβαρή. Αγανακτούν με τις «αδερφές», όπως χαρακτηριστικά λένε, μαύρου μάλιστα χρώματος, που έχουν κάνει την rap μουσική ένα χάλι μαύρο και μισό, παρακάνοντάς το βέβαια με τις ακραίες εικόνες που δίνουν κάποιες φορές. Κάποιες άλλες φορές μάλιστα μας εκπλήσσουν με την στιχουργική ευρηματικότητά τους, πιάνουν στο στόμα τους μέχρι και τον Bush και τον Landen, σατηρίζοντας το όλο τρομακτικό σκηνικό που έχει στηθεί στην Αμερική με αφορμή (;) αυτά τα 2 πρόσωπα (και όχι μόνο από ό,τι φαίνεται σιγά σιγά), αλλά και όλα τα άλλα πραγματάκια που δεν πολυγουστάρουν να βλέπουν γύρω τους.
Κάποιες φορές μάλιστα θα διαπιστώσετε και ψείγματα χιούμορ στο όλο ύφος τους, ακόμα και αυτοσαρκασμού ίσως. Ο ήχος είναι ένα μείγμα σκληράδας και good vibe, όπως στο τραγούδι Gangsta Nation, ένα ιδιαίτερα ρυθμικό τραγούδι του οποίου τη μουσική άνετα θα μπορούσαν να είχαν γράψει αυτοί που κακολογούν εδώ, ενώ στο Lights Out τα αισθησιακά γυναικεία φωνητικά, σε συνδυασμό με το rapping και την επίσης ρυθμική μελωδία, κάνουν μία αρκετά ενδιαφέρουσα αντίθεση.
“The mixture of R&B is killing the music”, δηλώνει στο επίσημο site του γκρουπ ο Ice Cube και φροντίζει μαζί με τους υπόλοιπους να φτιάξουν ένα δίσκο που συνδυάζει τέλεια εύκολους –αν και όχι πάντα- στο αυτί ήχους, με μία οργισμένη στιχουργική, που δεν απευθύνεται μόνο σε όσους νοσταλγούν τον κλασικό west-coast gangsta-rap ήχο της περασμένης δεκαετίας, που έφτασε στο peak της ακμής του λίγο πριν τον θάνατο του 2Pac και του Notorius B.I.G, αλλά και σε όσους δεν αρκούνται στο καλογυαλισμένο rap-άρισμα της καινούριας φουρνιάς στυλ 50 CENT, αλλά θέλουν πιο πολιτικοποιημένα ακούσματα.
