Λίγο οι τίτλοι, λίγο το όνομα του act (Space Cowboy) μας έφεραν στο μυαλό ...Jamiroquai. Καμία σχέση όμως, εδώ έχουμε τοπρώτο ολοκληρωμένο project του προστατευόμενου του Norman Cook, κ. Nick Dresti, που δυστυχώς δεν έχει και κάτι ρηξικέλευθο ναμας πει (εδώ πλέον αυτό αμφισβητείται και για τον ίδιο τον Fatboy Slim). Φαίνεται μάλλον σαν μια καλή ευκαιρία για να βγουντα σπασμένα της χρονιάς για την εταιρία του Cook, την Southern Records, με ένα άλμπουμ της γνωστής νοοτροπίας άλμπουμ "αλάΕλληνικά": Λίγο απ' όλα του χώρου της mainstream dance σκηνής, σε περίοπτη θέση και αρκούντως ραδιοφωνικά, με κοινό αισθητικόπαρονομαστή το μέσο ...καλοκαιρινό αυτί.
Από αυτή την άποψη, το "Just Put Your Hand In Mine" είναι όσο δροσερό χρειάζεται (ίσως και παραπάνω) κι όσο ζουμερό σε hitsώστε να αποκτηθεί και από τον τελευταίο dj της επαρχίας. Έτσι, ξεκινά με μια ακουστική βέρσιον ενός κομματιού για ταdancefloors με μερικές αλά Doobie Brothers κιθάρες για εισαγωγή, κι από εκεί και πέρα ακολουθεί μια επαλληλία χορευτικών καρέmainstream πίστας: Funky, disco house μερικών χρόνων πριν στο "Funky Love" με ένα περιστασιακό hammond, Prince-ική φανκάτηποπ στο "All 'bout the money" (από κάπου λέμε ότι θα πεταχτεί ο πρίγκηπας για να φωνάξει 'Get Off'), Timbalandική hip-hop στο"Love is the reason", κλασική disco house στα "Crazy Talk" και μια ακόμα απομίμηση του κλάσικ των Stardust, "Music SoundsBetter With You", στο "Just Put Your Hand In Mine" (εδώ "μυρίζει" 100% Γαλλία -άλλωστε στο Παρίσι έχει γεννηθεί αύριο). Αμ δε σταματάμε εδώ: Το μαγαζί διαθέτει κακόγουστη bhangra απόπειρα στο "Prove Me Wrong" και τελείωμα με τέσσερις disco house δυναμίτες που κάποτε θα ξεσήκωναν τα πλήθη μόνο με τις εισαγωγές τους, τα βόκοντέρ τους, τα σταματήματα και τις σταδιακά τσελεμεντέδικα μπασίματα, ενώ πλέον ακούγονται απλώς ευχάριστα, αν βγάλεις από το μυαλό σου την αίσθηση του παρωχημένου.
Οπωσδήποτε όμως θα ήταν άλλη η γνώμη μας για κάθε ένα από τα κομμάτια σε ένα καλοκαιρινό κλαμπάκι και με αρκετές δόσειςαλκοόλ, αφού συγκεντρωτικά βρίσκουμε εδώ άφθονα υπάρχοντα ή εν δυνάμει χορευτικά χιτς που αξιοποιούν τη σπορά των Γάλλων djs/ παραγωγών όλα αυτά τα χρόνια, έστω και με τις συντηρητικές του βάσεις κι εξόφθαλμες προθέσεις. Ειδικά δε η Daft Punk-ικήδιασκευή στο "I Would Die For U", όσο κλισέ κι αν είναι στο χτίσιμό της, δεν παύει να είναι είναι υπέροχη -όχι τυχαία λοιπόν χορεύτηκε επί έναολόκληρο καλοκαίρι...
