Αυτό το cd μόνο ο Τσάβαλος θα μπορούσε να το κάνει κριτική. Κι εξηγώ: το κατάστημα γυναικείων εσωρούχων - lingerie γαλλιστί - Αgent Provocateur που εδρεύει στο Λονδίνο (νομίζω…) θεώρησε σκόπιμο να κυκλοφορήσει μια συλλογή με τραγούδια «για στριπτίζ» ή για ακροάσεις μετά του έτερου ημίσεως την ώρα που προσπαθείτε να απαλλαχτείτε από τα περιττά ρούχα προκειμένου να λάβει χώρα το «μοιραίον». Η έννοια του peep show εμπεριέχει και το στοιχείο της πορνογραφικής επιδείξεως καλλίπυγων κορασίδων ενώπιον «ματάκηδων», οι οποίοι υποταγμένοι στα οφθαλμολάγνα ένστικτα τους θα παρακολουθούν τα τεκταινόμενα αυνανιζόμενοι και λαγνοβοούντες άναρθρες κραυγές επιδοκιμασίας.
Ένα τέτοιο cd δεν θα ταίριαζε στον Βογιατζή γιατί η αγωγή του και το ευαίσθητο του χαρακτήρα του δεν θα του επέτρεπαν να ασχοληθεί με κάτι τόσο ποταπά σαρκικό (θα πέσουν οι σοβάδες…). Ούτε όμως στον Πυκνάδα, στον οποίον δεν αρέσουν οι ζαρτιέρες και τα λοιπά ερωτικά βοηθήματα –αν και δεν λέει όχι σε ένα καλό μαστιγωματάκι ιδιαίτερα αν αυτό προέρχεται από την Kate Moss τραγουδώντας του το This Velvet Morning. Πολύ περισσότερο στον Καραφωτιά, στον οποίον ναι μεν αρέσουν οι ζαρτιέρες, αλλά τι να τις κάνει μέσα στο στρατόπεδο; Να τις κάνει δώρο στον Σμήναρχο Κάκαλο μπας και πάρει καμιά τιμητική άδεια παραπάνω; Ούτε στην Δεσποινίδα Φινέ επίσης –οι ζαρτιέρες της αρέσουν, η συγκεκριμένη μάρκα εσωρούχων την χαλάει τρελά, βλέπετε αν δεν γράφει Victoria’s Secret στην ούγια δεν υπάρχει ελπίδα να τα αγοράσει, τρομάρα της κι αυτηνής…Για τον Παναγιώτη ούτε λόγος, η Κυρία Κονδύλη θα ρίξει παντόφλα όταν αυτός γυρίσει σπίτι το βράδυ και δεν λέει να τους χαλάσουμε την σχέση, ερωτευμένα παιδιά γαρ. Ο Μπρούλης δεν δέχεται να κριτικάρει cd αν αυτό δεν βγαίνει με το sticker του Dark Sun πάνω κι ο Παντελίδης θα προτιμήσει να ψάξει τα 463 remix που έχουν γίνει από τον Dj Alafroiskioto παρά να ακούσει το καθαυτό άλμπουμ. Ο Θανόπουλος παρόλο που θα ήθελε να γράψει για το άλμπουμ, δεν το πρόλαβε γιατί βρίσκεται σπίτι του διαβάζοντας τον 6ο τόμο του Μεγάλου Ανατολικού και βλέποντας για 93η φορά το Quills και ο Πετρόπουλος ούτε καν θα ασχολιόταν με το άλμπουμ γιατί προτιμά να επενδύσει τα λεφτά του στην ετήσια συνδρομή για το περιοδικό Gay World International. Θα το δίναμε στην συνάδελφο Ναταλί του Dance αλλά απ’ότι μας δήλωσε απεχθάνεται τα cd χρώματος ροζ και προτιμά κάτι σε μαυράκι (Από Δευτέρα θα έχουμε νέα παραλαβή, αν θέλετε περάστε τότε…), θα το προσφέραμε στον φίλτατο Μπούρα αλλά είναι παντρεμένος και ο γιος του ο Δημήτρης δεν λέει να έχει τέτοιες εικόνες από τόσο μικρός, θα το πασάραμε ευγενικά στην Βασιλική στο Λονδίνο αν δεν γνωρίζαμε καλά πόσο πολύ she hates the guts της εταιρείας Sanctuary ή στον Τζαρδή αν δεν υπήρχε η πιθανότητα να τα κάνει δώρο στον De Mayo των Manowar ο οποίος συνηθίζει να φοράει κάτι τέτοια κιλοτακια. Η Σωτηρία Μάλφα με πλήρωσε αδρά προκειμένου να μην την εκθέσω στο παρόν κείμενο, όποτε κι εγώ δεν θα πω τίποτα αρνητικό σχετικά με την συνήθεια της να βγαίνει έξω χωρίς εσώρουχα…
Δεν πρόλαβα να γυρίσω από το Σαββατοκύριακο της εξόδου μου από το κλεινόν άστυ και με το που μπαίνω στα γραφεία του Ομίλου Αβοπολις ήρθε η στεντόρεια φωνή του Αρχισυντάκτη για να ταράξει την ραστώνη μου από το όμορφο διήμερο – πρόσφορα της Ιατρικής Σχολής Πατρών. «Καλά πέρασες πουλάκι μου στην Πάτρα; Πάρε αυτό τώρα να εξιλεωθείς για την απουσία σου». Με την πρώτη ματιά το cd φαίνεται λαχταριστό σαν τα οπίσθια και τις ρώγες του εικονιζόμενου γυναικείου σώματος. Το περιεχόμενο βέβαια κυμαίνεται σε ασφαλώς λιγότερο απολαυστικά επίπεδα. Όχι ότι με χάλασε η εκπληκτική διασκευή του She’s Lost Control των Joy Division από την Siobhan Fahey (πάλαι ποτέ μέλος των Bananarama και των βραχύβιων Shakespeare’s Sister και μούσα / σύζυγος του Dave Stewart των Eurythmics) - αν και η τρέλα δεν έχει καμιά σχέση με την καύλα - ούτε ότι περιλαμβάνει μια ελεύθερη διασκευή ενός από τα καλύτερα Gainsbourg-ικα κομμάτια ever, του Norma Jean Baker (όπως και να το κάνουμε ο θεός Serge είναι Δάσκαλος σε κάτι τέτοιες καταστάσεις από την εποχή που κουτούπωνε εκείνο το ανυπέρβλητο πιπίνι με το όνομα Jane Birkin) ή ότι είναι έμπλεο από αβανταδόρικα blues, wannabe breakbeats, ένα Wind up, απομεινάρι από τις τσόντες του ’70 και το Boogie Nights του σκηνοθέτη P.T. Anderson καθώς και το –σύμφωνα με το δελτίο τύπου - best striptease tune ever με τίτλο Star Stripper.
Που είναι το all time classic You Can Leave Your Hat On; Το Another Night In των Strangelove; Το Take My Breath Away των σιχαμένων Berlin; (αστειεύομαι…) Το She Cries Your Name της Beth Orton; Το Baby Did A Bad Thing του Chris Isaac; Το Goodbye My Love Goodbye του Demis Roussos; (αστειεύομαι, Part Two …) Όλη η δισκογραφία του Marvin Gaye, του Barry White και του Al Green; Το All Woman της Lisa Stansfield; H Sade; Τραγικές ελλείψεις…
Θέλετε το πιο ερωτικό soundtrack που θα συνοδεύει τις ιδιαίτερες στιγμές σας; Εδώ στο Avopolis είμαστε οι ειδικοί. Εμπιστευθείτε μας. Και δια του λόγου το αληθές στείλτε μας ένα mail να σας απαντήσουμε με μια ενδεικτική λίστα με τα πιο ερωτικά τραγούδια όλων των εποχών. Ή εν τέλει ανεβάστε το ως θέμα συζήτησης στο thread μας. Τι να μας πει τώρα η Agent Provocateur; Ερασιτέχνες…
