Από το εξώφυλλο και μόνο φαίνεται ότι ο Com.a κουβαλά αρκετή από την τρέλα του Aphex Twin με το φοβερό ρομπότ του να τα έχει εντελώς χαμένα μεταξύ τόσων γυναικών. Ότι πιο ταιριαστό δηλαδή για εξώφυλλο αφού τη μουσική του Shot of Love θα μπορούσε κάλλιστα να την είχε συνθέσει το ρομποτάκι της φωτογραφίας. Μέχρι και η 80s αισθητική του κολάζ ταυτίζεται απόλυτα με την old-school electronica του περιεχομένου και στο μυαλό του Age Yoshida (ή Com.a) θα έπρεπε να βρισκόταν ένα από εκείνα τα παλιά video games με τα χαριτωμένα ρομπότ. Από αυτά τα video games μοιάζουν σα να προέρχονται αρκετοί από τους ήχους του Shot of Love, κάτι σαν ένα συνδυασμό πρώιμων Plaid ή Orbital με παρεμβολές του Squarepusher.
Κάπου εδώ θα έχετε σταματήσει να διαβάζετε το review όσοι δεν ασχολείστε με το συγκεκριμένο μουσικό στυλ, οπότε είναι η κατάλληλη στιγμή να πούμε μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον κύριο Yoshida για όσους έχουν την υπομονή και συνεχίζουν να διαβάζουν. Πρόκειται κατά τα φαινόμενα για μια ανήσυχη προσωπικότητα μια και γεννήθηκε στην Αγγλία, μεγάλωσε στο Hong Kong και το New Jersey για να καταλήξει τώρα μόνιμα στο Τόκιο. Η πρώτες του κυκλοφορίες ήταν σαν Rom=Pari μαζί με τον αδερφό του Joseph Nothing (άντε βρες τώρα το πραγματικό τους επώνυμο) όταν ακολούθησε σαν support γνωστά ονόματα όπως τους Asian Dub Foundation και τους Audio Active. Η γιαπωνέζικη όμως κουλτούρα τον κέρδισε, αυτοτιτλοφορήθηκε με το όνομα μιας γιαπωνέζικης καραμέλας (Com.a) και δημιούργησε την δικιά του δισκογραφική με το όνομα Notek Rec. Σε αυτή κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του Dream and Hope όπως και το remix album We are the pervert ενώ το Shot of Love ανέλαβε η πλέον φιλόξενη για ανάλογες προσπάθειες Tigerbeat6. Αρκετά όμως με τις εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες και ας περάσουμε στα ενδότερα του δίσκου.
Η παραμονή του Yoshida στην Ιαπωνία από ότι φαίνεται επηρέασε και τον ήχο του μια και ολόκληρο το Shot of Love έχει αυτή την παιχνιδιάρικη χροιά που έχουν συνήθως όσοι δίσκοι ηλεκτρονικής μουσικής έρχονται από την Άπω Ανατολή (ή που οι δημιουργοί τους παίζουν πολύ Nintendo). Οι μελωδίες είναι απλές αλλά συχνά γεμίζουν με beats ίσως όχι με τον καταιγιστικό ρυθμό ενός Kid606 αλλά κάπως πιο διακριτικά. Το στυλ μπορεί να χαρακτηριστεί ρετρό, μπορεί και παρωχημένο ανάλογα με την οπτική του καθενός. Ανάλογες λογικά θα είναι και οι αντιδράσεις στο άκουσμα του, μια και μπορεί στους περισσότερους να άρεσαν οι LFO και οι Mouse on Mars προ δεκαετίας, αλλά μια ανασκευή του ύφους τους με την προσθήκη μερικών κοφτών beats δεν είναι ότι καλύτερο για το παρόν.
Όταν ο Bob Dylan κυκλοφόρησε το δικό του Shot of Love βρισκόταν σε μια καμπή της καριέρας του, αλλά οι υποσχέσεις που έδωσε τότε τηρήθηκαν και στη συνέχεια ανέκαμψε. Κάτι αντίστοιχο ευχόμαστε και για τον κύριο Yoshida γιατί αλλιώς κινδυνεύει να το γυρίσει σε soundtracks για computer games, τα οποία είναι ως γνωστών σε άνθιση εκεί στη μακρινή ανατολή.
