Δέχομαι πιέσεις από συγκεκριμένο συντάκτη του Avopolis να γράψω για ετούτο το cd. Βλέπετε, ανάμεσα στα μέλη αυτού του Λονδρέζικου γκρουπ συναντούμε τον Πάνο Γκίκα, πρώην μέλος των δικών μας Raining Pleasure, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στο ολοκαίνουργιο άλμπουμ των Πατρινών φίλων μας μαζί με ένα ακόμη μέλος των The Chap, τον Johannes Von Weizsacker (το σχήμα συμπληρώνουν οι Keith Duncan και Claire Hope).
Η αλήθεια είναι ότι το “The Horse”, ντεμπούτο τους άλμπουμ μετά από κάποια σινγκλ που περιέχονται και εδώ όπως το “I Got Flattened By A Pig Farmer” ή το “(Hats Off To) Oror Frangi”, αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα που μας φέρνει πολύ έντονα στο νου ανάλογες προσπάθειες από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, τότε που η φιλοσοφία του DIY ανθούσε και δεν υπήρχαν όρια σχετικά το μέχρι που όφειλε να κινηθεί σε ύφος μια μπάντα. Ομοίως, οι The Chap κάνουν σχεδόν και κάτι διαφορετικό σε κάθε κομμάτι τους, έχοντας σαν μοναδική κεντρική ιδέα πίσω απ’ τη μουσική τους την παραγωγή παράξενων ήχων μέσα απ’ την κατεργασία των κλασικών οργάνων που χρησιμοποιεί ένα ροκ συγκρότημα.
Σε πάρα πολλά σημεία, οι The Chap μου θύμισαν τους Wire, ενώ έκδηλη είναι και η ακραία αίσθηση του χιούμορ που υποστηρίζει στιχουργικά τα κομμάτια τους. Έτσι, η μουσική τους ισορροπεί ανάμεσα σ’ έναν ηχητικό ακαδημαϊσμό και ένα γκροτέσκο παράλληλο σύμπαν, που σε αφήνει αιωρούμενο σε ένα δίλημμα για το αν θα πρέπει να τους πάρεις στα σοβαρά ή όχι. Η λύση είναι να ακούσεις με προσοχή αυτά που έχουν να πουν, είτε είναι ένα όμορφο μουσικό θέμα που θα μπορούσε να επενδύει μια συναρπαστική κινηματογραφική σκηνή στο “Le Theme” (γαρνιρισμένο ασφαλώς με εφέ που μοιάζουν να έρχονται από ένα παιδί που παίζει με τους φίλους του πόλεμο!), είτε μια αναρχική δωδεκάλεπτη ελεύθερη πτώση στο κενό του αυτοσχεδιασμού, με σπαστικό χορευτικό beat και «άτεχνο» σόλο βιολιού από τον Γκίκα στο “BITSS!!”.
Απρόβλεπτο και μακριά από κατηγοριοποιήσεις, το “The Horse” είναι γεμάτο νέες ιδέες που αναβλύζουν από πολύτιμες, παλιότερες αναμνήσεις.
