Μια φορά και έναν καιρό, πριν το Αθηναικό κοινό ανακαλύψει τον p.i.m.p που έκρυβε μέσα του, προτιμούσε να ηρεμεί και να χαλαρώνει σε τεράστιους καναπέδες με υπόκρουση lounge μουσική.Ο όρος κάλυπτε ιδανικά ενα απροσδιόριστο soundtrack χαλάρωσης που μπορούσε να συμπεριλάβει τον ΜJ Cole με τον Henry Mancini αλλά και άγνωστα αφαιρετικά ambient! Ο ενδεικτικός ηχος εκείνης της μακρινής εποχής είναι το συγκεκριμένο cd.
H συλλογή πάντως, δεν είναι κακή, και ίσως αυτο φαντάζει λογικό, μιας και η Βιέννη φημίζεται για το καλό υλικό που βγάζει σε αυτό τον ήχο.Έχουμε λοιπόν δώδεκα κομμάτια απο συγκεκριμένους καλλιτέχνες που ο κατάλογος της sunshine προτίμησε να τους δώσει μια δεύτερη οπτική.Το αποτέλεσμα φυσικά είναι αντιπροσωπευτικό του ταλέντου που υπάρχει στο αρχικό τραγούδι αλλά και τής φαντασίας του ατόμου που κάνει το remix. ‘Ετσι έχουμε ένα όμορφο dubby remix του Jeremiah στους Μadrid de los Austrias την jazzy αισθητική του Νicola Conte που θυμίζει τον Dimitri from Paris, μια afrobeat εισαγωγή του Pulsinger σε κομμάτι του Frank Valentine ή την 2-step σχολή του Κaruan στους/στόν Langoth.
Mιας και τα original κομμάτια υπάρχουν μόνο σε βινύλια, να παραδεχτώ οτι δεν τα έχω ξανακούσει.Τα remix τους πάντως τα χάρηκα και με γλύκαιναν όπως θα τα άκουγα δίπλα σε μια πισίνα ή σε κάποια συγκέντρωση σε κάποιο κήπο ή ακόμα στο αμάξι σε κάποια εκδρομή. Το σύγχρονο lounge έχει τόσο περιορισμένο ρόλο...
