Για τον John Cale είχαμε ξαναγράψει πριν από μισό περίπου χρόνο, όταν είχε επανέλθει δισκογραφικά με το ep του “5 Tracks”, είχαμε μάλιστα πει ότι με δεδομένη την ποιότητα εκείνων των 5 νέων του κομματιών, ανυπομονούσαμε για την ολοκληρωμένη του δουλειά της οποίας εκείνο το δισκάκι αποτελούσε το ορεκτικό. Έφτασε λοιπόν το “Hobo Sapiens” στα ράφια των δισκοπωλείων, και ο ξένος Τύπος έχει ήδη εκστασιαστεί, μάλιστα καθιστούν πολλοί σαφές ότι το άλμπουμ θα παίξει σε πολλές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς.
Επιτρέψτε μας να μην μοιραστούμε μαζί τους τον ενθουσιασμό για τις συνθέσεις του δίσκου. Δεν είναι ότι καλύτερο έχει κάνει εδώ και πολλά χρόνια – εκτός κι αν εννοούν ανάμεσα στα δύο με τρία πιο πρόσφατα κανονικά άλμπουμ του (μη συμπεριλαμβάνοντας τα σάουντρακ δηλαδή), τα οποία εκτείνονται σ’ ένα χρονικό διάστημα καμιάς δεκαπενταετίας, οπότε έχουν δίκιο – είναι ένας πολύ καλός δίσκος μα και τίποτε το φοβερά σπουδαίο από έναν μουσικό που έχει ηχογραφήσει τραγούδια καθοριστικά για τη ροκ μουσική, κι όχι μονάχα με τους Velvet Underground.
Ηχογραφημένος σε συμπαραγωγή με τον Nick Franglen των Lemon Jelly και χρησιμοποιώντας την τεχνολογία των υπολογιστών για τη σύνθεση των κομματιών, μια καινούργια εμπειρία για τον Cale, όπως δηλώνει ο ίδιος, ο δίσκος φέρει έντονα τη στάμπα του δημιουργού του βασικά μέσω της φωνής του μα και κάποιων στοιχείων που διαμορφώνουν τα τραγούδια. Αυτό που μας ενοχλεί είναι σαφώς η αίσθηση déjà vu που μένει πίσω τους, όπως και η αίσθηση ότι οι σύγχρονοι ρυθμοί που στηρίζουν τις μελωδίες του αφαιρούν την προσωπικότητα που χαρακτήριζε παλιότερές του δουλειές.
Το κομμάτι που τραβάει απευθείας την προσοχή σου μετά την ανάγνωση των credits είναι το “Bicycle”, γραμμένο επάνω σε μια λούπα του Brian Eno και με τις κόρες του τελευταίου να συνεισφέρουν χαρακτηριστικά γελάκια. Ε, με το τέλος του το έχεις ξεχάσει κιόλας! Το ίδιο συνέβηκε με ανησυχητικά πολλά απ’ τα κομμάτια του δίσκου, χωρίς να λείπουν σίγουρα και οι εξαιρέσεις, σαν το επικό “Twilight Zone” ή το “Over Her Head”, που θα μπορούσε να ήταν παρμένο από έναν δίσκο του προαναφερθέντος Eno από τη δεκαετία του ’70. Γούστα είναι αυτά, ίσως κάποιοι από εσάς να τον θεωρήσετε αριστούργημα, εμάς πάντως το παρόν πόνημα μας άφησε λίγο κρύους!
Να πούμε τέλος ότι το “Hobo Sapiens” περιέχει 12 κομμάτια, συν ένα ακόμη που κρύβεται, όπως και στο φετινό άλμπουμ των Blur, πριν από το πρώτο track. Για να το ακούσετε, θα πρέπει να κάνετε rewind στην αρχή του δίσκου. Τούτη η λειτουργία όμως δεν δουλεύει στον player που ξεκινάει μόνο του το copy controlled cd και ως εκ τούτου δεν το άκουσα στο κομπιούτερ μου. Όχι, δεν θέλω να το βάλω σε κανονικό cd player!
