Κάθε δίσκος της Constellation είναι και ένα μικρό μελαγχολικό ταξίδι, κάτισαν μια περιπλάνηση στις ψυχρές και απόμακρες πεδιάδες που εκτείνονται στανοτιοανατολικά του Καναδά. Αυτό το μαγευτικό ταξιδιάρικο συναίσθημα είναιπου κυριαρχεί και στον τελευταίο δίσκο των Do Make Say Think, οι οποίοιμε το Winter Hymn Country Hymn Secret Hymn προσθέτουν άλλη μια εξέχουσακυκλοφορία στον κατάλογο της εταιρίας.
Το συμπαθέστατο αυτό συγκρότημα από το Τορόντο, δίνει με την τέταρτηκυκλοφορία του, τον πιο άρτια δομημένο -τουλάχιστον μορφολογικά- δίσκο του.Χωρισμένο σε τρία μέρη, όπως προδίδει και ο τίτλος, το καθένα εκ των οποίωνκαταλαμβάνει και από μια πλευρά στη βινυλιακή του έκδοση. Τα ίδια τα μέρηεπίσης έχουν μια ενιαία μορφή, μια και το καθένα από αυτά αποτελείται τρίακομμάτια, δυο μεγαλύτερης διάρκειας και ένα μικρότερο που μεσολαβεί στοενδιάμεσο.
Ξεκίνημα λοιπόν του ταξιδιού μας στον απρόβλεπτο κόσμο των DMST με το πρώτομέρος, τον 'χειμερινό ύμνο' στον οποίο, κατά τα γνώριμα 'post-rock'(αλλά και κατ' επέκταση κλασικά) πρότυπα, δίνονται οι παραλλαγές μιαςκεντρικής συνθετικής ιδέας, οι οποίες στην πορεία παρεκκλίνουν αλλά καιπαρεκτρέπονται σε εξάρσεις με κιθάρες και κρυστάλλινα πνευστά. Οι εναλλαγέςσε ρυθμούς και ακόρντα είναι διαρκείς, αλλά περιστρέφονται πάντα γύρω απότον κύριο κορμό του κομματιού. Αυτό συμβαίνει τόσο στο Fredericia όσο καιστο Auberge Le Mouton Noir, ενώ το ενδιάμεσο War on Want, αποτελεί έναιντερλούδιο βιολιών και εγχόρδων.
Το καλό ξεκίνημα ακολουθεί το δεύτερο μέρος, το οποίο αναπτύσσεται σε έναλιγότερο γραμμικό και προβλέψιμο χαρακτήρα, αναπτερώνοντας το ενδιαφέρον τουακροατή. Το Outer Inner & Secret κινείται ελεύθερα και χαλαρά, με τα διάφοραόργανα να δίνουν τις μικρές πινελιές, οι οποίες υπάρχουν σε όλη τη διάρκειατου δίσκου και αποκαλύπτονται σιγά σιγά στον ακροατή. Μάλιστα στο OntarioPlates που ακολουθεί, ειδικά κατά το πρώτο μέρος, κρουστά και πνευστάκινούνται σε εντελώς free jazz περιοχές, θυμίζοντας μας κάτι από το μουσικόχωνευτήρι των Jackie O' Motherfucker.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος, ξεκινάει με το εκρηκτικό σε στιγμές Horns of aRabbit, για να συνεχίσει με τους περίεργους θορύβους του It's Gonna Rain, τοοποίο ανεβάζει την προσμονή για το φινάλε με τον θριαμβευτικό τίτλο Hooray!Hooray! Hooray!. Το οποίο τελικά δίνει την ιδανική τελευταία πινελιά στοδίσκο. Απλό αλλά πανέμορφο, συνδυάζει τα riffs μιας ακουστικής κιθάρας, μετους ήχους ενός συνθεσάιζερ, μιας τρομπέτας για να καταλήξει σε μια υπέροχημελωδία, η οποία σου δίνει την αίσθηση που σου δημιουργείται στη θέα τουουράνιου τόξου μετά την καταιγίδα. Το τέλος είναι σημαντικό σε όλα τα θέματακαι οι DMST διαλέγουν για το δίσκο τους ότι πιο ελπιδοφόρο και φωτεινόμπορούσαμε να περιμένουμε.
Εν κατακλείδι, η ομορφιά του Winter Hymn Country Hymn Secret Hymn οφείλεταισε πολλούς παράγοντες. Στην ποικιλομορφία, στην απλότητα όταν συνδυάζεται μεαμεσότητα, και κυρίως στην σημασία της λεπτομέρειας, από την προσεγμένησυσκευασία μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της 50λεπτης διάρκειας. Τοσυγκρότημα δείχνει να περνά μια περίοδο ωριμότητας και συνυπολογίζοντας το ότιδε διστάζει να βουτά σε άγνωστα νερά, δείχνει να είναι ένα σταθερό χαρτί γιατο μουσικό χρηματιστήριο της Constellation.
