Θυμάται κανείς εκείνον τον ανεκδιήγητο Thomas Dolby που στις αρχές της δεκαετίας του ’80 σάρωνε (?) τα τσαρτς της οικουμένης με το She Blinded Me With Science; Τότε το ΝΜΕ είχε σπεύσει να τον χαρακτηρίσει «τον Gary Numan για σκεπτόμενους ακροατές», χαρακτηρισμός που ίσως με τα τότε δεδομένα δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Θέλετε να ακούσετε την εξέλιξη του; Ο εν λόγω κύριος τρία χρόνια μετά μετακόμισε μόνιμα στο Λος Άντζελες, έβγαλε άλλους τρεις ή τέσσερις αδιάφορους δίσκους, καβατζωθηκε τρελά με μια καρακουκλαρα ηθοποιό που υποδυόταν την θυγατέρα Δράκου στην αντίστοιχη Λάμψη εκείνης της εποχής, την Δυναστεία, και αυτό ήταν. Ο χρόνος πέρασε και κανείς δεν νομίζω πια να τον θυμάται. Πάλι καλά δηλαδή που βρέθηκε κι αυτός ο Χριστιανός Matt Shaw, ιθύνων νους πίσω από τους Tex La Homa για να μας υπενθυμίσει με τον προηγούμενο δίσκο του, ονόματι Dazzle Me With Transience ότι ναι, υπήρξαν άνθρωποι που μπορεί να μην εκτίμησαν την μουσική παρακαταθήκη του Thomas Dolby, αλλά τουλάχιστον αποφάσισαν να αποτίσουν ένα ιδιότυπο χιουμοριστικό homage στον τίτλο της μεγαλύτερης του επιτυχίας.
Παίρνοντας για τίτλο του συγκροτήματος του μια ατάκα από το Generation X, το θαυμάσιο μυθιστόρημα του Καναδού Douglas Coupland, γεμίζει τις μηχανές του Minimoog του με γαλόνια μινιμαλιστικης electronica (τρέμε Philip Glass!) και ατμοσφαιρικοτητας που παραπέμπει σε soundtrack του Badalamenti, του ταλαντούχου John Corigliano, σύνθετη του θεϊκού The Red Violin και του παλιού καλού Trevor Jones. Μια κινηματογραφική ποιότητα που χάνει όμως την ουσία της όταν εμποτίζεται με lo-fi κιθάρες και low frequency λούπες με αποτέλεσμα ο αχταρμάς που δημιουργείται να καθιστά αδύνατη την ακρόαση και μετά από ένα τέταρτο της ώρας όχι μόνο να κοιτάς το ρολόι σου από τη βαρεμάρα, αλλά να το χτυπάς για να δεις αν δουλεύει σωστά ή αν έχει κολλήσει.
Κάπου λες ότι θα πεταχτεί ο Beck και θα του κάνει καζούρα επειδή “δανείστηκε” όλες τις ηχητικές δομές του Midnite Vultures, κάπου αναρωτιέσαι αν ο Matt Shaw τραγουδάει σε κατάσταση ημιυπνωσης ή εντελώς αφημένος στην αγκαλιά του Μορφέα, κάπου εκεί η σεμνή τελετή έφτασε στο τέλος της και βρίσκεσαι ήδη στον τρίτο REM. Από το ΝΜΕ υμνήθηκε –ίσως επειδή έπαιξε σαπορτ στους Bright Eyes και οι Mogwai έχουν δηλώσει θαυμαστές τους.
Εγώ απλά θα κάνω μια πρόβλεψη κι ελπίζω να βγω ψεύτης: σε τρία τέσσερα χρονάκια, ο Matt Shaw θα μετακομίσει στο Ρευκιαβικ. Εκεί θα συναντήσει τους Sigur Ros και θα συνάψει σχέση με την πρώην κοπέλα του μπασιστα, η οποία τυγχάνει μοντέλο και αποτυχημένη ηθοποιός στην αντίστοιχη σειρά Καλημέρα Ζωή της Ισλανδικής τηλεόρασης. Ο έρωτας τους θα στεγαστεί δίπλα σε ένα γκαιγκερ, ώστε ο Matt να μπορεί να αφουγκράζεται τους ήχους της φύσης. Δεν θα κάνουν παιδιά γιατί ο Matt θα είναι απασχολημένος ηχογραφώντας «την φύση», όπως έκανε ο Martin Hannett σε εκείνη την καταπληκτική σκηνή του 24 Hours Party People. Θα τον χωρίσει μερικά χρόνια μετά όταν η ζωή τους θα έχει καταντήσει πιο βαρετή κι από αυτή μιας αμοιβάδας σε χειμερία νάρκη.
