Αφήστε κατά μέρος το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι είχανπρώτοι την ιδέα να ονομάσουν ένα τους άλμπουμ “Hai!” –οι Cabaret Voltaire για το ζωντανά ηχογραφημένο στοΤόκυο άλμπουμ τους του 1982, με θαυμαστικό κι αυτοί,οι Killing Joke έφτασαν κοντά τιτλοφορώντας το δικότους live δίσκο “Ha” – το ζήτημα είναι ότι και οι δύοεμπνεύστηκαν από την Ιαπωνική μουσική παράδοση καικουλτούρα για τους αντίστοιχους δίσκους. Την ιστορίατου δίσκου διηγείται στο εσώφυλλο ο ένας εκ των δύοCreatures, o Budgie.
Από παλιά λοιπόν φανατικός οπαδός του Γιαπωνέζικουσυγκροτήματος κρουστών Kodo (που έχουν εμφανιστείαρκετές φορές και στη χώρα μας, σε μέρη άγνωστα βέβαια,όπως το Ηρώδειο, όπου συχνάζουν άνθρωποι άσχετοι με ταόσα διαδραματίζονται επί σκηνής, οτιδήποτε κι αν είναιαυτό), άρπαξε την ευκαιρία να παίξει σε ένα στούντιο μεένα από τα παλιότερα μέλη τους, τον Leonard Eto, κάποιαστιγμή που βρέθηκε με τη Siouxsie στη χώρα τουΑνατέλλοντος Ηλίου για να εμφανιστούν σε ένα φεστιβάλ.Χωρίς καμία προετοιμασία, έπαιξαν για μιάμιση ώραασταμάτητα, συνθέτοντας ένα μουσικό κράμα πουδανειζόταν στοιχεία τόσο από την μουσική και τουςρυθμούς της Ανατολής (ο Eto έπαιζε μόνο με παραδοσιακάκρουστά της χώρας του), όσο και από τους αντίστοιχουςτης Δύσης (ο Budgie έπαιζε σε ένα τυπικό drum set, απ'αυτά που μεταχειρίζονται όλα τα ροκ σχήματα). Το φοβερόγύρω απ’ το cd είναι ότι στην limited έκδοσή του,συνοδεύεται από ένα dvd που περιλαμβάνει μισή ώρα απότο session αυτό, τραβηγμένο μέσα στο στούντιο. Οιεικόνες αποτελούν τη χαρά του ντραμίστα, ένα μικρόμάθημα δεξιοτεχνίας από τους δύο μουσικούς που απ’ τημια σε αφήνει άναυδο με τον τρόπο που και οι δύογεννούν απίστευτες μουσικές αυτοσχεδιάζοντας, απ’ τηνάλλη βέβαια νοιώθεις και λίγο ζώον που συμμετάσχεις στοπάρτυ κάποιων, τους βλέπεις να διασκεδάζουν αφάνταστακι εσύ μοιάζεις με τον σπασίκλα στη γωνία που δενπαίρνει μέρος στα δρώμενα. Σαν να βλέπεις επίδειξη μέσασ’ ένα ωδείο, κι εσύ να είσαι απλός επισκέπτης.Θαυμάζεις το κατά δύναμην, αλλά μετά από λίγο σκέφτεσαιότι δεν θα ήταν κι άσχημη ιδέα να την έκανες σιγά -σιγά...
Το υλικό αυτό τέλος πάντων, το πήρε ο Budgie στηΓαλλία, όπου ζει εδώ και χρόνια παρέα με τη Θεά του, κιαφού είχε ήδη ξεκινήσει τις ηχογραφήσεις του νέουδίσκου των Creatures, το προσάρμοσε έτσι ώστε νααποτελέσει τη ραχοκοκαλιά του άλμπουμ αυτού. Η Siouxsieέγραψε τους στίχους και ερμήνευσε μοναδικά - αν δεν τοέχετε πάρει χαμπάρι, όχι απλά παραμένει μια εκπληκτικήερμηνεύτρια, μα θα λέγαμε ότι γίνεται καλύτερη καιωριμότερη, γεγονός που πιστοποίησε περίτρανα και στοφετινό live άλμπουμ των Siouxsie & The Banshees “TheSeven Year Itch” – ενώ εκείνος πρόσθεσε διάφορα ακόμηπερίεργα κρουστά και ολίγους συνθετικούς ήχους,χτίζοντας έτσι την περισσότερο πολυρυθμική δουλειά τουςαπό την εποχή του ηχογραφημένου στη Χαβάι "Feast" το1983. Αυτόματα αυτό σημαίνει επίσης ότι το βάρος δενέχει δοθεί στη σύνθεση ποπ κομματιών, αλλά τα φωνητικάτης Siouxsie δημιουργούν ατμοσφαιρικές δίνες μέσα στιςοποίες θριαμβεύουν οι ποικίλοι κρουστοί ήχοι.
Σεγενικές γραμμές, ο δίσκος θα μπορούσε να χαρακτηριστείλιτός, μα ποιος είπε ότι χρειάζεται πάντοτε η ποσότηταγια να προκληθεί η ευχαρίστηση;
